Valencia

Vertelde ik eerder van een plastic deken, op onze treinreis naar Valencia (vanuit Puerto Gandia met de fiets naar station) kwamen we door hele uitgestrekte gebieden, juist met sinaasappelbomen, nu leeg, tenminste de meeste en rijstvelden. De rijst hebben ze zoveel nodig voor de paella, want naar zeggen is de Valenciaanse paella de échte en de beste.

Wij waren weer eens net op de juiste tijd op de juiste plaats. Een processie, bijna de hele stad lag plat. Door alle straten stonden stoeltjes opgesteld langs de route of hadden uitbaters van cafés of gewoon particulieren hun meubilair buiten opgesteld om zo alles goed te kunnen zien. Wij hadden ons uren van te voren geposteerd op een terras aan het plein voor de basiliek en hebben alles goed kunnen zien. Het slot met het naar buiten dragen van het Corpus, was een indrukwekkend en mooi gebeuren. Het wachten waard.

Valencia heeft een prachtig mooi station, in buitengewoon goede staat onderhouden, schilderingen, tegeltjes en houtwerk en natuurlijk komen overal de sinaasappels terug.

Was even thuis ;)

Gisteren zat ik even aan tafel bij Krista op de Schuttevaerkade..zij had Cees gevraagd te komen eten en ik was de derde persoon aan tafel. Ja de techniek staat voor niks!

Met de laptop op tafel kon ik deelnemen aan het gesprek en als ik had gewild ook mee eten (op de boot had ik ook gebakken aardappel, brocolli en kip- alleen niet bereid) Leuk hoor om zo een kijkje thuis te kunnen nemen, de vorderingen van de brug voor ons huis te zien. Later op de avond waren we even te gast bij Jeroen en die kon ons zelfs laten zien hoe verrast we er uit zagen oh,oh.!

We zijn met vakantie in Javea, en we liggen klaar om uit te varen. Het is erg warm en er is weer eens geen wind. Zodra die uit de goed hoek komt of acceptabel is om naar de Balearen te gaan zijn we weg, tenminste......

We hebben met Khen een bezoek gebracht aan de dierenarts. Onder zijn linker oksel was een knobbeltje gekomen en dat groeide, en groeide tot ongeveer 3 cm nu. Het is weekachtig en er lijkt geen kern in te zitten. Welnu, hebben overlegd met Drs Carmen en zij heeft medicatie voorgeschreven tot a.s. dinsdag en zij vermoedt dat het dan is geslonken, dan gaan we verder met de pillen en niet...dan een biopsie. Ik heb er vertrouwen in dat het met de medicijnen gaat lukken.

Palmen

Een dagje naar Elche, of op zijn Catelaans Elx. Elche is een stad in het binnenland, met veel historische gebouwen, musea en meer geschiedkundig erfgoed. Wij hebben vanuit Alicante een bezoek aan deze stad gebracht vanwege een stadslandpark, een palmbomenpark dat in het jaar 2000 door de UNESCO werd uitgeroepen tot Erfgoed der Mensheid. De beplanting van de palmen in boomgaarden is een overblijfsel uit de Arabische beschaving. Zij ontwierpen voor de irrigatie een complex systeem aan greppels die het water naar de palmboomgaarden voerden. Wij hebben de stad doorkruist, musea bezocht en natuurlijk de basiliek van Santa Maria. Hier wordt eens per jaar een religieus theater opgevoerd, een laatste overblijfsel uit de Middeleeuwen en ook al vanaf de 15e eeuw gespeeld! In de maand augustus. Ook hier heeft de UNESCO naar gekeken en in 2001 gemeend dit als erfgoed der mensheid te bestempelen en wel in het kader van Oraal en Immaterieel, culturele overlevering van generatie op generatie. We hebben de moerasgebieden en andere natuurlandschappen gelaten voor wat het was en na een bezoek aan de historische palmentuin en de kapper, zijn we bootwaarts gekeerd.
Dan lukt het dus eindelijk een baai te vinden waar we het anker kunnen uitgooien! La Sardinièra, Jippie, rond om ons liggen ook moorings, gele tonnen voorbereid om aan vast te leggen. De bootjes om ons heen doen dat ook en pakken daarvoor een kleine gele bal die aan de grote vast zit. Bootjes gaan weg als het donker wordt, wij blijven overnachten natuurlijk. Naast ons eigen anker, besluiten we ook de gele boei aan ons schip vast te maken, tegen het slingeren eventueel. Nachten er voor is het windstil en juist deze nacht….je begrijpt het al, veel wind en hij draait…en zo ook de kettingen van de ankers, binnen in de boot is het een geschuur en gebonk van jewelste. De volgende morgen bij het krieken van de dag willen we wel weg. Eerst dan toch even de ankers uit de knoop halen.

We gaan toch niet naar Valencia en toch niet naar Ibiza vandaag, de wind is te sterk voor de vroege ochtend en we hebben ook geen weerbericht van de dag gezien.

Dan dus maar uitrusten en zwemmen in het piscina van de haven van Javea en morgen zien we wel verder.

Plastic deken

Wanneer we de Don Mare hebben afgemeerd in Almerimar, maken we een inlandtrip naar Almeria. Het achterland is een grote plastic deken, er ligt hier een groot aaneengesloten tuinbouw gebied. De “kassen” zijn met plastic afgedekte en opgebouwde tuinbouw”cellen”.

Hier werkt men aan de productie van groente en fruit voor een groot deel van Europa en zorgt men er voor dat wij ook in de winter kunnen genieten van aardbeien, witlof en vooral paprika. Vanaf de zee is het ook een raar gezicht een wit/grijze aanblik van de kust achter de kleine en grotere haventjes.
We hebben ons voorgenomen om toch met de regelmaat van de klok te gaan ankeren maar ook de trip naar de volgende Costa, de Blanca, krijg ik niet mijn zin. Ik kijk uit naar de ruwe kusten en de rotspartijen met kleine inhammen, maar ook de tocht om de volgende Cabo eindigt in een haventje en wel Garrucha. Het is stevig gaan waaien als we, achteruit instekend, aan een ponton aanleggen. Het is er een met een uitstekende richel en we maken onze eerste schade. Henk kijkt voor ik kijk naar de marinero, niet omdat het zo’n knappe man was, maar om een lijntje uit te gooien…en op het zelfde moment, krijgt hij te horen dat we daar toch niet kunnen liggen en naar de overkant dienen te verkassen en dat roept hij naar me…kkrrrakk.
Achtersteven beschadigd en ook nog net boven de waterlijn. Henk is, noem het maar teleurgesteld en pakt gelijk de reparatiesetjes tevoorschijn om het op te lossen. Een kanjer want je ziet er niets meer van! In een spiksplinternieuw cafeetje van een Nederlandse krijgen we de eerste bitterballen sinds weken en genieten ervan! Floor heeft haar ervaring opgedaan tijdens de vakanties bij een tante op Ibiza en verwezenlijkt haar droom. We beloven haar de groeten over te brengen aan haar tante als we daar zijn.
Ik ben in Spanje steeds weer verbaasd over de prima voorzieningen voor kleine kinderen, speeltuintjes te kust en te keur en aan het eind van de dag is het er een levendige bedoening met vaders, moeders en opa’s en oma’s.
Met een poeier wind komen we aan in Cartegena, een stad met veel historische waarde.

Een broer van de man die “Carthago” aanzien gaf (door de exploitatie van de zilver en goudmijnen door slaven) is Hannibal, hij trok met de olifanten in een expeditie over de Alpen! Als ik me niet vergis tenminste.