donderdag 23 juli 2009

Een prachtige zeildag.



Krista zal de wind en de golven gaan trotseren. Zij vaart van l’Estartit naar St. Cyprien Plage. Een lange tocht, meer dan 40 mijl maar alles bezeild. Zo nu en dan ontvangen Henk en ik opdrachten om de grootschoot aan te trekken
of wel wat te lossen. Er staat jammer genoeg wel een koude wind en achter het roer is het daarom geen lolletje en koud. Krista heeft zich ingepakt in het dikke zeiljack van Henk. Voor de kust is het even goed uitkijken bij de eilandjes van Médès. Prima dag geweest en weer één om ter herinnering in een doosje te bewaren.


Wanneer we Cabo Creus zullen ronden staat ernog steeds een aardige poeier wind en de golven van de dag ervoor, maar gaan met die banaan....nare golfgang dus en Krista neemt het ervan om een dutje te doen en heeft geen weet van het cadeautje van de Spaanse wateren....een dikke golf komt binnen door de raampjes van de salon en Khen krijgt een ware douche..dit wordt een goede schoonmaakbeurt van de salon!

dinsdag 21 juli 2009

Begur en Sa Tuna een ster waardig!!




We willen nu toch eindelijk wel weer eens achter ons anker! Ook Krista willen we graag deelgenoot maken van de ervaring om te gaan slapen en wakker te worden in de directe natuur en tussen de rotsen en/of bij idyllische plaatsjes. Tussen de kleine vissersbootjes door te varen naar een restaurantje op de kant!! We schieten die dag hard op en tegen de klok van 5 willen we een baai zoeken, de eerste is niet wat we zoeken, in de tweede gooien we het anker uit en zwemmen er, maar blijven er niet, we werden door de autoriteiten  in de monding van de cala gestuurd en de deining is er te heftig om een rustige nacht in te gaan. Krista en ik duiken van de boot en Henk maakt foto’s, althans hij probeert het maar is of te laat of te vroeg zodat we het naar verloop van tijd maar voor gezien houden.
In de cala van Sa Tuna hebben we meer succes. We gooien met een zwier het anker uit en maken ons op om naar de kant te gaan. Op de boot horen we al dat een band aan het sound checken is dus dat zit goed voor vanavond. Eén voor één brengt Henk ons met de rubberboot naar de kant en zo zitten we na een uurtje aan tafel bij Sa Tuna een hotel restaurant.


We worden muzikaal onderhouden door een jazz band met een trompettiste. Genoeglijke avond, de wind steekt wat meer op en het is pikdonker in de baai. Nog meer wind, maar de ankerwacht houdt alles in de gaten en als hij gaat piepen…dan moet je er uit. We gooien opnieuw het anker uit, en Henk houdt toch ook zelf maar de wacht in de kuip want de eind wordt niet alleen sterker maar hij draait ook voortdurend. Nog eens en nog eens veranderen we van plek en dan vertrekken we in het ochtendgloren naar l’Estartit.

zaterdag 18 juli 2009

Monologues!


Onze steiger ligt wat achteraf en een kwartiertje wandelen van de boulevard. Aan het strand van Mataro worden Henk en ik tijdens onze avondwandeling verrast door horden mensen die rond een soort podium en wat buffetuitgiftes en barretjes op het strand gaan zitten en zich vermaken. Ze hebben in sommige gevallen koelboxen bij zich, pakjes eten en drinken en wachten op een optreden van de een of ander?! (Ik spreek nu over een uur of 22.00!!) We houden alles een uurtje in de gaten en de massa blijft aangroeien tot wel meer dan 10.000 mensen schatten we. Het hele strand ziet zwart (zeker nu het donkerder is geworden) van de mensen. We vinden het wel spannend worden want dat mag nog wel een belevenis zijn. Met groeiende nieuwsgierigheid, gaan we zelfs zo ver om bij het podium, onze ogen en oren de kost te geven. Dan na een intro van de muziek van de Blues Brothers verschijnt op het podium een man..hij pakt de microfoon en begint verhalen te vertellen, voor ons onverstaanbaar, soms wordt er gelachen soms gefloten. We vragen ons af wanneer het echte programma zal beginnen. Nou we staan versteld!, al deze mensen zijn uitgelopen voor deze man. Hij vertelt grappige verhalen met een historische achtergrond laten we ons later vertellen. Voor ons niet te vatten voor een uurtje komen uit alle hoeken en gaten en van heinde en verre mensen toegestroomd voor een soort monoloog van Maarten van Roosendaal of Dolf Jansen; zou dat in Nederland ook kunnen???

vrijdag 17 juli 2009

Fietsen in Barcelona



Wat is Barcelona toch een heerlijke stad! Het is eindelijk zover..op eigen kiel in Barcelona. We hebben gereserveerd in Port Vell, de jachthaven die bijna aan het begin ligt van La Rambla. Gewoon midden in het centrum. We zijn in goed gezelschap want tegenover ons ligt een tweemaster, wel zo groot dat ons bootje overdwars op het achterdek kan!! Ook bij het havenkantoor ligt een dergelijk groot zeilschip. Henk heeft (vanuit Port Ginesta) het wielerspektakel van de zomer meegemaakt en zo heeft hij tijdens zijn bezoek aan de Tour de France, in Barcelona, al wat verkennend rondgesnuffeld. We trekken er op uit met de fiets, eten en drinken op leuke plekjes en terrasjes. Krista zal ons een paar dagen komen opzoeken en vliegt op Barcelona. We maken een plan om onze Nespresso voorraad aan te vullen en nog een boodschap te doen bij El Cortes Ingles en op het Placa de Catalunya op Krista te wachten om samen aan boord te gaan. Als we buiten stappen bij het warenhuis moeten we helaas constateren dat onze fietsen GESTOLEN zijn. Vastgeketend aan een hek en de fietsen ook nog aan elkaar heeft de dief er niet van weerhouden onze eigendommen te vervreemden. Een domper want het geeft je een gevoel van vrijheid en zeker als de havens wat verder uit het centrum liggen heb je de tweewielers hard nodig.

Op zee zwemmen

Kijk in het water van de Middellandse Zee zwemmen is één, dat doe je in de baaien en voor de kust als je eens wat vroeger arriveert dan je had gedacht, of ’s morgens bij het wakker worden wanneer je hebt geankerd….maar gewoon MIDDEN op zee zwemmen, zo ver uit de kust dat je hem haast niet meer ziet… is twee!!! Het was heerlijk, ik had een beetje dieptevrees ontwikkeld maar dankzij Nicole ben ik er overheen. Vanuit Valencia hadden we onze nicht Nicole aan boord en enthousiast als zij is hebben we een aantal heerlijke dagen gehad en lekker gezwommen. De eerste dag aan boord hadden we prima zeilweer en konden het hele traject zeilen, dus een dag om in een doosje te doen, want vaak draait de wind of valt helemaal weg en roepen we de hulp in van de “dieselwind”.
Tijdens haar verblijf komen we ook in Castellon de la Plana en daar valt ons wel een heel speciale traditie ten deel. Na een cocktailstop aan de boulevard wandelen we het stadje in en er is feest….zo te zien maken de verschillende “buurtverenigingen”het gezellig op de pleinen en straten, waar men eet en drinkt en staan er kramen van plaatselijke horeca waar van allerlei lekkers te koop is. We zien bovendien op een bepaald traject grote stalen getraliede containers staan en op dit circuit is zand gestort. Wanneer we na het eten de restaurant houder vragen wat er allemaal in de stad staat te gebeuren horen we dat er “torro’s” komen. Alle drie denken we gelijk aan de taferelen uit Pamplona, waar stieren door de straten rennen en veelal het manvolk pretendeert de stieren voor te kunnen blijven. We besluiten te wachten en zoeken een plaatsje….boven op een van de stalen containers, een van de weinige waar we geen reclame uitingen op zien, dus gaan we er van uit dat dit een “publieke “ is! Na twee uren om ons heen kijken en ons verbazen over dit land en haar tradities! Vlak voor dat het dan eindelijk gaat beginnen is er een groepje opgeschoten jeugd die ons maant van ons plaatsje te vertrekken want daar was door hen voor betaald! Na veel heen en weer gepraat en geschreeuw gaan we de trap maar weer af en kijken door de getraliede container naar wat ons te wachten staat. Het is een stier, hij wordt op het terrein losgelaten en heeft twee fakkels aan zijn horens. Om hem heen probeert het publiek (wat zich bij voorkeur dus dan BUITEN de tralies bevindt!!) hem op te jutten. Hij loopt van links naar rechts en schiet zo nu en dan vlak langs de containers….een hele happening. Ook voor ons want voor dat Nicole en ik er erg in hebben is Henk ook op het “feestterrein” aangekomen en probeert aardige foto’s en filmpjes te maken!!! Ik houd mijn hart vast als de stier op een goed moment zijn kant op rent en hij ternauwernood achter een krantenkiosk (helemaal ingepakt in dikke platen staal!!) kan verdwijnen. Ok het is een taaie stier, bijna onvermoeibaar…maar ze matten hem af en (maken hem NIET dood) voeren hem af…en dan komt er een nieuwe…Dat hebben we dus ook weer gezien.

zondag 5 juli 2009

Circulerende lucht

Natuurlijk hebben we gehoord dat het in Nederland inmiddels ook zomer is geworden. Maar hier aan de Spaanse kust hebben we er al langer “last” van. Temperaturen van meer dan 30 graden Celsius zijn niet van de lucht. Op het water kunnen we het prima uithouden, de wind brengt verkoeling. Maar toch tegen de tijd dat we in de havens arriveren staat de zon laag en krijgen we nog steeds een stevige dosis hitte op de Don Mare. De voordelen van de bimini hebben we al in veel toonaarden bezongen en de aanpassingen die we provisorische hebben aangebracht doen ook goede dienst. Het wachten is op een gelegenheid om een zeilmaker te zoeken die nieuwe risten aanbrengt (op de plaatsen waar Henk dat wil!) en dan hebben we een multifunctioneel zonnedak in het Spaans een “toldo”.

In de salon echter komt ook de zon, dus snel de warmte. Maar niet voor niets hebben we een “lucht”man aan boord en nu hebben we dus op 3 plaatsen meestal een ventilator aan staan. Bij de keuken in de salon en in de slaaphut, en Henk heeft nog steeds het plan om er hier en daar nog wat op te hangen of aan te brengen.
Zelfs in de nacht, als we ankeren en niet aan de walstroom kunnen liggen hebben we een geconditioneerd schip. Onze hut heeft een ventilator die via een omvormer (maakt van 12 Volt-220 Volt)) op de accu's is aangesloten zodat we met een zachte bries langs het plafond van onze nachtrust genieten.