Wind, wind en nog eens wind!!

Op Leros meren we af aan de kade van Lakki, en een vriendelijke jongedame geeft Henk het adres van een prima restaurant, waar we beslist moeten eten; “”heerlijk eten en een prachtig uitzicht over de baai!”  Tegen de avond wandelen we richting centrum, kunnen het niet direct vinden en vragen een taxichauffeur, die ons graag brengt! O / Karaflos, het restaurant van Dimitris, alom bekend bevindt zich echter niet aan de Westelijke, maar Oostelijke kant van Leros. Dus even de berg over en dan is het inderdaad genieten. We hebben nog overwogen om in deze baai af te meren, maar zijn uiteindelijk doorgevaren. We beseffen dat we vermoedelijk dan niet zo heerlijk hadden gegeten en al helemaal niet van dit mooie uitzicht hadden genoten. s Avonds genieten we aan boord van een fantastisch opkomende maan!!

De wind blijft maar hard en geeft voor de komende dagen ook geen zogenaamd “weather- of windwindow” Alles maar weer vastgesjord en verstand op nul, we gaan naar Lipsi.

Lipsi een klein eilandje met een bevolking van 670 mensen. Aan een betonnen pier meren we af, morgen is er een klein gat van windje 4/5 Bft, dus kunnen we oversteken naar Patmos. 

Lipsi heeft oog voor het milieu en voert een beleid hierop dat er gerecycled wordt,vuil wordt totaal gescheiden ingezameld. We ontvangen van de “havenmeester”,  5 zakken en worden gesommeerd hier, papier, plastic, glas, organisch, en blik te verpakken. Eens per dag om 09.00 uur wordt dit opgehaald. 

Er zijn camera’s die dit controleren en anders staat er een boete op! Zo gezegd, zo gedaan! Als we ’s avonds ergens neerstrijken voor een drankje en onze emailcheck treffen we Joke en Alex uit Ulft, zij wonen 6 maanden per jaar op dit eiland. Hij is een geboren Lipsi-man, is op 12 jarige leeftijd al naar Nederland vertrokken en voelt zich Nederlander meer dan Griek. Het klimaat doet echter voor Joke wonderen en zij laten de drukte van het Westen voor een half jaar achter zich. Vissen wat, klussen wat en zijn selfsupporting (eigen groente en fruit)  laten voor de rest de boel de boel.  De wind neemt niet af, voorlopig zijn we hier met naar verluidt tot 27 juli zware wind. We houden ons maar stil

En dan is er koffie!

Het toeval wilde dat wij op het vliegveld ook nog tegen onze (boven) buren uit Dordrecht aanliepen. Zij hebben een huis op Kalymnos. Wij hadden toch ook nog plannen dit eiland aan te doen, dus verwachten we hen daar te treffen.

Een heel fijne tijd en een minivakantie! Als we aanleggen in Vathy, op het eiland Kalymnos, en de wind voor de komende dagen, in ogenschouw hebben genomen, vermoeden we hier wel enkele dagen te zullen bivakkeren. Geen zaak dus om Agnes en Willem nu al lastig te vallen! Maar het geschiedde dat Agnes iedere dag zwemt, onze boot ontwaart en zodoende eind van de middag met Willem en een glaasje genoeglijk in onze kuip zit. Iedere dag bezoeken we samen een ander restaurant en voor alle eigenaren hebben ze wel een vriendelijk woord of een korter of langer gesprek. Zij komen hier al jaren, spreken goed Grieks en kennen de geschiedenis van het dorp en hun mensen. Het levert iedere dag weer een nieuw verhaal of anekdote op. En iedere dag begroeten de dorpsbewoners ons ook als “de vrienden van Elena en Willem”! Een van de dagen gaan we op bezoek bij Agnes en

Willem en zonder door hen op de locatie gewezen te zijn. lopen we af op een huis en gezien de bouw en afwerking kunnen we niet anders dan vermoeden dat dit het wel zal moeten zijn! We genieten in de tuin van heerlijke broodjes en natuurlijk wijn! Vanuit de gemeenschap in Vathy zijn meer dan 2000 mensen geëmigreerd naar Australië en wel ieder jaar komen deze Griekse Australiers hun geboortegrond bezoeken en nemen vervolgens al hun nazaten mee. In de zomer lijkt het wel een Australische kolonie met gesprekken zoals : “Zij is er één van Dimitris, die zijn moeder Alexi en Anna zijn zusters. De vader daarvan is 20 jaar geleden gestorven…“ We horen de verhalen van Kalymnos en Simi en de “sponzenduikers concurrentie” , dat er bij Simi de klad in kwam aangezien zij een betere positie hadden voor een marine uitvalsbasis. Dat er eind negentiger jaren nog gevochten is tegen de Turken om een klein eilandje (?), oostelijk van Vathy. Willem en Henk maken nog een tochtje naar "buiten"op het Griekse vissers zeilbootje van hen. Een autotochtje over het eiland brengt ons naar een meer noordelijk gelegen baai, we lunchen er heerlijk met een lekker glas wijn. Willem weet ons op de terugweg op een Europese investering te wijzen, een bijzonder goed aangelegde en in fraai landschap ogende autoweg waar (bijna) geen mens gebruik van maakt. Bij de jachtpost genieten we van een bijzonder uitzicht. Aan de kade in Vathy liggen we zonder stroom en hebben alleen de, overigens prima, oploskoffie tot onze beschikking. Voor situaties als deze had ik een cafétière aangeschaft maar na de eerste keer is hiervan de kan al gebroken! Als Willem dit hoort, speurt hij thuis het huis af en diept er een oude, maar nog werkende, café duo van Philips op en schenkt die ons!

Waarvoor dank, we drinken weer gewone koffie.!  Aan alle genoeglijkheid komt een eind en zo besluiten we, via Pothia naar het eilandje Levithia te vertrekken. Aangekomen in Pothia, zijn de weersberichten en de aanwakkerende wind dermate ongunstig dat we, de volgende dag onze koers omzetten naar Leros, dus weer Oostelijk om Kalymnos. De wind, het water beuken op onze voorsteven en de Yanmarwind kan het nauwelijks aan. We besluiten af te meren in de baai Palionisou en zijn blij dat we liggen, comfortabel aan een boei, we zwemmen wat en luieren en besluiten naar een kleine taverna te gaan voor een hapje. Eind van de dag ontwaren we een groene Subaru met Nederlands kenteken en ja! Weer treffen we hier Agnes en Willem en eten gezamenlijk, ook hier kennen ze onze

bovenbuurtjes en we horen dat er de volgende dag feest is, muziek en dans ter gelegenheid van de naamdag van de “ouwe” Ylias, naamgever van het taverna. Dat nemen we dan nog maar mee. Later op de avond nemen we afscheid en zien elkaar vermoedelijk niet eerder dan in Dordt!!

Familiebezoek

Tussen de twee bezoeken in is het tijd te bevoorraden,  we krijgen op Kos-stad

 service aan boord en later in Kardamena huren we op de dag dat de jongens aankomen een auto, naar de Lidl en de Carrefour te rijden en om hen op te pikken van het vliegveld. De biervoorraad moet op peil gebracht en de jongens kennende kan die wel een aanslag verwachten. 

Het wordt een gezellige, gevarieerde week, met (voor ons opnieuw) een bezoekje aan de vulkaan op Nisyros. Nu zijn we gevieren gemotoriseerd en tuffen op een scootertje door de bergen.

We besluiten in de krater af te dalen, de stinkende methaangassen nemen we voor lief. Een bijzondere ervaring om tussen de kleine dampende kratertjes door te lopen. Je realiseert je de nietigheid van de mens en de overweldigende kracht van de natuur. Een prachtige belevenis!

We zwemmen aan het vulkaanstrand en aan het strand van Kardamena. Dit plaatsje aan de zuidkant van Kos heeft een levendig uitgaansgebeuren waar veel  jeugd zich over de boulevard verplaatst in een bepaalde dresscode, van de ene naar de andere gelegenheid en zich vermaakt onder het genot van meestal veel alcohol. Onze laatste stop met Jeroen en Robert, zal Kos-stad zijn vandaar gaan zij weer naar vliegveld . Wij hebben dan een goede uitgangspositie om na “3 weken vakantie Kos”, weer eens verder te trekken.

Na ampele overweging besluiten we naar Turgutreis (Turkije) te varen om er uit te boeken. Naar alle waarschijnlijkheid zullen we ons nu tussen de eilanden van de Dodecanessos en de Cycladen gaan begeven en ons Turkse vaardocument moet dan voorzien worden van vele stempels. Bovendien hebben we ons nieuwe zeil taxfree, dus dient er een douane formulier ingevuld te worden. De haven in Turgutreis is weer een cadeautje! Prachtig zwembad en een voortreffelijk restaurant, maar oh, oh, wat rijzen de prijzen in Turkije de pan uit!

Bij het uitklaren, treffen we (bijna zoals gebruikelijk) weer eens van allerlei ongemak en mannetjes die het raar vinden om met privé personen deze stempelhandelingen te verrichten. Meestal wordt voor het uitklaren van het ene naar andere land een yacht agency in de arm genomen. Wij vinden dat we die 100 tot 150 euro beter op een andere manier stuk kunnen slaan! Dus bijvoorbeeld bij de taxfree, heb ik de hulp ingeroepen van de tussenpersoon van de UK sails, Baris. Hij kon, gelukkig, de douaneambtenaar in duidelijk Turks vertellen wat de bedoeling was en dat daarvoor alle vereiste rekeningen en formulieren voor handen waren. Güle güleTurkije!

30 knopen wind is niet erg....

Deze weken staan in het teken van nieuw bezoek! Trudy en Leo komen en ook Jeroen en Robert hebben ter gelegenheid van ons 25 jarig huwelijk een reisje richting de Don Mare geboekt. De omgeving van Kos zal dus deze weken ons vaargebied zijn....

Maar de meltemi ligt op de loer. "De Etesian (Griekenland) en Meltemi (Turkije) zijn sterke noordelijke winden in en rond de Egeïsche Zee. Ze komen vooral voor in de periode half mei tot half september.

In deze periode is het in de regio vaak erg heet en is wordt de sterke en vrij droge wind als aangenaam ervaren. Meestal ontstaan ze in de loop van de dag en nemen weer af in de nacht, maar het komt voor dat ze een aantal dagen zonder stoppen doorblazen. Voor zeilboten zijn de winden erg verraderlijk. Ze verschijnen in zonnig weer en nemen zonder duidelijk aankondiging snel toe in kracht. Soms halen ze 7-8 Bft. en dit heeft dan grote consequenties voor de aanwezige jachten, maar ook de veerboten tussen de eilanden." 

Onze eerste opstappers komen aan in Turkije. Bodrum en de weergoden hebben net de NW wind gepland, dus boksen we weer eens tegen wind en golven. Maar onze gasten hebben het op de eerste zeildag wel getroffen.

..zonnig zeilweer en met een heerlijke WNW wind ( 20kts) worden we richting het schiereiland Datca geblazen, we draaien met de wind mee, en komen echter richting Kos te liggen, maar daarvoor staan eigenlijk de golven verkeerd. De sprayhood, die Henk zeer resoluut had opgeborgen moet te voorschijn komen en in een kort, maar doortastend moment kunnen we het overspoelende zeewater tegenhouden. Die avond ankeren we in de beschutting  van Bitez aan de Turkse kust. Om alle papieren voor de vakantiegangers in orde te brengen, maken we nog een tochtje Bodrum, daarna gaan we richting Kalimnos. Het eiland ligt ten noorden van Kos, en vandaar uit is de terugreis van Trudy en Leo gepland.  Het is toch meestal NW wind, dus we hoeven dan alleen de genua (voorzeil) uit te trekken om weer op Kos te belanden....Die speciale dag dus even niet. Diesel genoeg aan boord dus motoren we over de "kop van de ezel",  westelijke kant. Uiteraard heeft de schipper en zijn "eerste man", een klein verschil van mening hoe het beste Kos aan te varen. De golven slaan zich weer stuk op de voorsteven en de voorplecht verdwijnt met de regelmaat van de klok onder water. Maar als je dan eenmaal de hoek/kaap hebt genomen....dan maken die 30 knopen wind niets meer uit. Het is niet de wind waar we ons soms zorgen over maken, maar dat ellendige water, dat vreselijke golfpatroon. Maar ok soms moet je van A naar B....we wachten hier in Kardamena het bezoek van Jeroen en Robert af