Mykinos

Het mag niet onverlet....Henk en de "sterke arm", hebben wat met elkaar. In de oude haven van Mykinos kan je met een pleziervaartuig niet meer afmeren...je vindt het overal geschreven en gedrukt. Op enig moment vorige week belanden wij op dit Griekse "paradijs", een soort Spaans Ibiza. Zachtjes stomen we de haven (toch) in, louter nieuwsgierig en troffen aan een kleine pier een motorjachtje en een paaltje met twee bordjes...een pijl naar rechts, met tekst, pleasure yachts this side, en een pijl links, fishboats here.

Wij meren vol goede moed en een rein geweten af langszij de pier, rechts. Douchen, kleden ons netjes aan en gaan stadten, een hapje eten, slenteren wat door de nauwe straatjes* en willen het hele festijn afsluiten aan de boulevard met een ijsje. Als we ons net een beetje hebben 'ingericht' aan een tafeltje,

komt er een grote inflatable, rubberboot, van de Hellenic Coastguard, blauwe zwaailichten en al en op de pier verschijnt een havenmeester die de Don Mare rondom op de foto zet!, terwijl hij druk communiceert met de mannen in de rubberboot....wel heb ik nou! Ik versnel mijn pas en ren de pier op en doe aan de officials uit de doeken dat dit mijn boot is. Volgens hen moet ik naar de jachthaven buiten de stad, hier is het verboden af te meren.....ik verzoek hen vriendelijk, doch dringend eens een kijkje te nemen op het bordje op het paaltje...daar hebben ze niets mee te maken, ik trek het voorzichtig in twijfel, en zeg dat ik onmiddellijk wil vertrekken. De mannnen in de boot zijn niet geheel overtuigd, willen ons beboeten. Ik sta inmiddels al met 2 landvasten( touwen waarmee de boot aan de kade/pier wordt vastgemaakt) in de hand om duidelijk te maken dat ik al weg wil! Via de havenmeester hoor ik dat ze het misschien door de vingers zien, maar wel de volgende dag bij de Port Police melden.

*Mykinos.
Het witte hoofdstadje Mykinos is een van de toeristische paradepaardjes van Griekenland. Het centrum is een berucht labyrint van steegjes

en fraaie panden waar vroeger binnendringende vijanden ingelokt werden, gedesoriënteerd raakten en dat vervolgens met de dood moesten bekopen. Nu is het doolhof een trekpleister voor hen die zich tot de jetset verheffen want Mykinos is niet goedkoop. Het eiland en de stranden worden overspoeld door rugzaktoeristen, kunstenaars. Het heeft een bruisend nachtleven.
We hebben rustig geslapen in de Marina,

was maar afwachten in de oude jachthaven, met disco's all over the place...en bij de Port Authority, zat een jong broekie, ik heb verder niets gezegd en hij niets gevraagd, ik kreeg een keurig stempel op de kaart en wij zetten onze reis voort richting Siros.
Onze reis verloopt voorspoedig, het weer is, dan eens windstil, dan te veel wind en soms zelfs regen. De avonden en nachten zijn nog fris en koud, alom wordt er geklaagd dat de zomerse weergoden een beetje te laat aan het werk gaan. De winter is ook al niet normaal geweest, dus wat gaat de zomer brengen??

Precies een weekje weg!

Een dolgedraaide bout op het motorblok

....daar zit niemand op te wachten toch?.....jawel…we zijn weer onderweg...dat wil zeggen, na een korte stop in Kusadasi hebben we nu de Griekse wateren weer gevonden. Met de ferry van Meander Travel,zijn we beland in Vathy op Samos. Overigens niet zonder slag of stoot. De koffer met materialen, veel rvs pijp, slangen, slijpschijfjes en veel andere meuk, met een gewicht van +30 kg...moest bij de scanner natuurlijk open....

en neem van mij aan, hij zat goed dicht! ;). Bij de boatyard van Roussakis lag de Don Mare op ons te wachten, nu wat poetsen en reparaties - het "watergekoelde" uitlaatspruitstuk kan helaas niet gerepareerd, onze vriend Dries, heeft tijdens de winterstop er nog vanalles aan gedaan maar dient toch vernieuwd te worden-, alles in bedrijfstellen, zeilen terugplaatsen, kortom werk aan de winkel! Het verlangt van Henk weer heel wat slangenmenswerk! Hopelijk houdt zijn rug het.

Onze korte maar zeer geslaagde, 4-daagse, "oplaad"vakantie bij Conny en Nico was heerlijk. Het weer was prachtig, de bedden uitstekend en de leuke verrassingen uit de kunst. Zo bezochten we een idyllisch plekje om te ontbijten in het kersengebied hoog in de bergen,

een strandje in het Milli Park(natuurreservaat) en hadden daar een heerlijke lunch aan het water. Op de markt in Davutlar aten we authentieke (soort) crêpes.

Natuurlijk hebben we ge-copy-shopt in Kusadasi, en mijn oude, vertrouwde Pulsar voorzien van een nieuwe band.
We zijn heerlijk uitgerust, hebben tussendoor nog even canasta geleerd, daarna werd het tijd voor het volgende traject.



IM
Ruud Hinderink overleden 30 april 2014.
Vlak na aankomst in Turkije kregen we bericht van het overlijden van Ruud. We verliezen in hem een dierbare vriend. Hij had voor ons altijd een luisterend oor en waar hij je kon helpen was hij je mannetje! Verdrietig om zijn plotselinge heengaan, maar dankbaar voor zijn aanwezigheid in onze vriendenkring.Het is voor ons moeilijk te begrijpen, dat woorden bij ons afscheid, nog maar 14 dagen geleden, als "ach dat komt wel goed de volgende keer.." een bizarre lading hebben gekregen. We zijn blij dat wij zijn vrienden mochten zijn.RIP