Onze eerdere berichtgeving maakte al melding van de
meltimi, die wind waait niet permanent, maar als hij opsteekt kan hij zomaar een dikke week aanhouden. Hij waait NW een kracht tussen de 4 en 7 Beaufort en meer. Lij van de eilanden (zuidkant, valwinden over de bergen ) blaast hij nog harder 8/9 en “hangen de uiers letterlijk dwars onder de geiten!” In de vroege ochtend gaat het nog, maar gedurende de dag trekt hij aan en bouwt hij de zee op.
Noordelijk van Kreta hadden wij toch steeds te maken met een NoordOOST wind, die samen met een tegengesteld golfpatroon een nare en ongemakkelijke zeegang veroorzaakte, als we dan ook eindelijk Agios Nikolaos verlaten met een vaarplan naar Kasos, onderbreken we de tocht in Sitia, want er is nog steeds een wilde zee. De volgende dag lijkt het er op…redelijk vroeg gooien we de trossen los en koersen af op Kasos. Als we eenmaal op zee zijn is het in een rechte lijn naar Limin Fri, een heerlijke zeildag, we hebben er wel wat lang op moeten wachten, maar dan heb je ook wat!.
Aan de kade staat ons een agent van de Port Police op te wachten, hij pakt onze touwtjes aan en heet ons vriendelijk welkom. Met een voldaan gevoel, maken we kennis met dit eiland en haar bewoners en zwemmen er in het meest turquoise water wat ik ooit zag en kijken uit naar ons volgende doel. Het volgende traject is Kasos-Karpathos. Tussen de eilanden aan de Zuid- en Oostkant zijn er sterke windvlagen, hoge golven en een tegenstroom. Het varen is hier niet gevaarlijker dan in andere gebieden maar we moeten bedacht zijn op ongemakken. Binnen alles zeevast en aan dek alles vastsjorren. Henk zet de buiskap er weer op, want aan de wind varend met zeegang is overkomend buiswater een normaal verschijnsel. Enkele dagen later wanneer we een zogenaamd “windwindow” kunnen halen uit de verschillende zeilweer-sites, besluiten we op avontuur te gaan. Als we al aardig in de Stenon Kasou (straat van Karpathos) zijn gevorderd hebben we een harde wind van 16-18 knopen (5 Bft), gelukkig NW, dus de hoge golven
duwen ons voort…en voort( 6Bft)….en voort (7Bft), we kunnen de Don Mare prima op koers houden en met de grootzeil en een stuk van de genua (voorzeil) redden we het goed. We genieten van het zeilgevoel en de wind om onze oren. We naderen de zuidpunt van Karpathos en veronderstellen in de luwte van het eiland terecht te komen. Helaas, niets is minder waar, er ontstaan hier valwinden en de kracht van de wind neemt toe, we reven de zeilen verder en zetten de motor bij, want inmiddels hebben we 42 knopen (9Bft) op de windmeter staan en hebben we een forse zeegang. De golven beuken over het schip en plensen de kuip in. We waren van plan ons in de eerste baai te nestelen, maar we varen door naar Pighadia, de haven van Karpathos, die ligt in een soort langgerekte kom, dus enigszins beschut. We meren langszij af en met een “hihg-five” , nemen we een welverdiende borrel. Dit is wat het allemaal spannend maakt en ons aantrekt. De dag erna gooien we ons anker uit om met de “kont”naar de kade te liggen, want we willen hier een paar dagen blijven liggen, de zee blijft nog dagen onrustig en het is een gezellig plaatsje met relatief weinig tourisme. Woensdag, 1 augustus, zo’n dag van doen we het of niet…de wind is gunstig genoeg..dus “gaan met die banaan”…zetten koers naar het noordelijker gelegen Dhiafani, maar verleggen onze koers. We hebben een lekkere wind tot 25 kts en het gaat met de halve/ruime wind “ons voor de wind”, kan je zeggen, we zeilen naar Khalki, gelegen boven de Westkust van Rhodos. Een pittoresk haventje. Hier liggen we vredig in een lekker windje in de Ormos Emborios.
We kijken uit naar het varen in dit gebied, want de turbulentie van de
meltimi hebben we, naar het schijnt, nu achter ons gelaten
