vrijdag 21 september 2012

D-Day...


Morgen is het D(ordt) - day..., gaan we weer naar de vertrouwde omgeving naar familie en vrienden. Het was heerlijk, maar genoeg. We hebben de laatste dagen genoten van een, in tegenstelling tot verleden jaar bij Asprakis waar NIETS te beleven was, buitengewoon goed geoutilleerd jachthavencomplex. Je kan het niet noemen of het was er, een leuke bibliotheek, sauna, marine workshops, supermarkt, bar restaurant, appartementen, wasserij, fitness, kapper, dokter.. nou ja van alles.
Vandaag hebben we de laatste zaken geregeld om de boot de volgende maanden veilig achter te laten
en op een manier zodat we er in het voorjaar ook weer graag naar toe zullen gaan.
Gelukkig hadden we nog wel wat uurtjes over om te genieten aan het zwembad, morgen staat om 09.00 uur de taxi aan de boot.




zondag 16 september 2012

Eind goed…al goed….


Daar waren we dan, aangekomen in de Fethiye Körfezi….de baai waar het althans mij allemaal om te doen was. Zeilen in dit gebied was/is het grootste genot volgens velen en de prachtige spectaculaire baaien waar het goed toeven is. Nadat we uit Ekinçik waren vertrokken, zijn we voor anker gegaan voor Göçek,
vroeger een onbeduidend dorp nu een bruisende charter-boat basis en uitermate geschikt als uitvalsbasis voor gezellige zeilvakanties. Het ligt op maar een half uurtje van de luchthaven Dalaman. Het is een gezellig stadje met goede mogelijkheden voor je boodschappen en vooral de verse zaken…daar ontbreekt het op andere plekken nogal eens aan. In dit gebied bezoeken we de Wall Bay
, Ruin Bay, Phantom Cove en de Seagull Bay, anker plaatsen die we zeker volgend jaar ook nog eens aandoen en dan zijn er nog eens zoveel..We voegen onze mening toe aan die van anderen, een heerlijk gebied en volgend jaar hoeven we dan ook maar niet veel verder ;)




Op dit moment zijn we weer neergestreken ten westen van Marmaris, in Çiftlik. Aan de steiger van het restaurantje Deniz kunnen we al wat voorbereidingen doen om de boot winterklaar te maken en als het ons te veel of te warm wordt nemen we een duik in het zilte nat. Donderdag komt de Don Mare op het droge in de Yacht Marina van Marmaris.


Een boottochtje over de Dalyan-rivier…


Als we in Ekinçik voor anker gaan komt al snel een zogenaamd “tripper-bootje” ons bezoeken en vragen of we geïnteresseerd zijn in een excursie naar het Dalyan natuurreservaat. We zijn op de hoogte van de oudheden langs die rivier maar maken er ons eerst maar van af. Later die week als we ons al een dag of wat ophouden tussen die tripperbootjes aan de steiger…laten we ons verleiden en gaan ’s morgens om 8 uur op pad! We laten ons varen, de baai uit en vlak langs de rotsen
(zo ver komen we zeilend ook niet) en dan via een ondiepte de rivier op. De rivier stroomt via een prachtige delta met een overvloed aan flora en fauna naar zee. Op de plaats waar de rivier de zee in stroomt, ligt het 6 kilometer lange Iztuzu beach. Dit vrijwel ongerepte 5 sterren strand is te verdelen in een tweetal stukken. Het laatste gedeelte is bekend onder naam Turtle beach. Hier leggen jaarlijks duizenden Caretta schildpadden hun eieren. Iztuzu Beach is ongetwijfeld een van de fraaiste ongerepte stranden van Turkije en gelieft bij zonaanbidders, natuurliefhebbers en wandelaars. De zee voor het strand van Iztuzu is over een lange afstand vrij ondiep en dus ideaal voor kinderen. De Dalyan Delta is een magisch labyrint van water en rietvelden. Het gebied is omsloten door steile rotsen begroeid met pijnbomen. Dit geeft het gebied een indrukwekkende uitstraling. Door de schrijver Boudewijn Buch is dit gebied omschreven als de Turkse Bieschbos. In de delta mengt het zoute zeewater zich met het zoete rivierwater. Door deze mix is in de loop van de eeuwen een uniek eco systeem ontstaan met een rijke flora en fauna. In het gebied vinden we o.a. achttien soorten vis waaronder de blauwe krab, maar ook diverse soorten schildpadden, waaronder deze zeldzame Caretta Caretta. (welke wel 200 kilo kan wegen).
Als we het voeren van de schildpad hebben meegemaakt, kunnen we op deze stop gebruik maken van een aanbieding om blauwe crab mee te nemen op de teurgweg, heerlijk bereid volgens recept van de oude vissers zelf…dat laten we niet voorbij gaan natuurlijk. De tocht brengt ons door een labyrint van waterwegen naar de goed bewaarde resten van Lycsische koningsgraven,
indrukwekkend gebeiteld in de rotsen en de antieke stad en de historische resten van Caunos, een stad met de resten van een theater
baden, huizen, kastelen. Het dorpje Dalyan nodigt uit voor een kleine wandeling, maar wij belanden al snel op een terras voor een klein hapje, een Nederlandse Turk heeft hier in de zomermaanden een etablissement en we eten er smakelijk…en ’s avond laten we ons de blauwe crab met een glaasje geestrijk vocht ook heerlijk smaken, het was weer een dag om in een doosje te bewaren!




vrijdag 7 september 2012

Reisverslag

Henk vindt dat ik ook eens wat moet opnemen over onze tocht...dus hierbij..
In Bozburun hebben we het goed naar onze zin en aangezien de wind ons hier opnieuw parten speelt, blijven wij dus wat langer. Voor de provincie waar wij nu en hopelijk volgend jaar zullen varen heeft de Turkse autoriteit een pas afgegeven waarop staat dat je het water uit de vuilwatertank laat legen in een Marina. Een hele rompslomp en zelfs niet alle havens zijn ervoor geoutilleerd maar wij doen ons best. Onze zeilverwachtingen in het Turkse worden al gauw beloond want de zeiltocht naar de baai van Marmaris is een cadeautje. Tegen het eind van de middag meren we af diep in de baai van Bozuk Bükü, waar koks en personeel van het restaurantje Loryma
ons vakkundig naar binnen loodsen. We eten er de lekkerste calamari en genieten er van de beste vis die we in deze vier maanden voorgeschoteld hebben gekregen, dat we dachten voor een dubbeltje op de eerste rang zouden zitten, dat hadden we mis..prijzen van een sterren restaurant. In een rechte lijn is het de volgende dag naar Marmaris, ik heb een dusdanige pijn in mijn voet dat ik dit wil laten nakijken door een dokter.
We meren af in de Netsel Marina, het dichtst bij de stad. Hier ontmoeten we tijdens het ontbijt in het My Marina restaurant ook Utkan, een schipper, zeilinstructeur, die we een aantal malen in Xalkia hebben ontmoet. De foto in het ziekenhuis wijst uit dat er geen breuk is maar wel een forse peesonsteking. Over een aantal dagen op controle. We varen toch met een lekker zeilwindje naar een baaitje in de omgeving en gaan daar voor anker en zwemmen en Henk maakt de nasischotel af die ik heb
voorbereid. In de Netsel Marina liggen veel overwinteraars en zelfs vaargasten die op weg zijn ergens naartoe maar besluiten zich in Marmaris te vestigen en blijven hangen. Marmaris is een grote toeristische opeenhoping van hotel en pensions, strandjes en parasols en strandbedjes met ertussen misschien 40 cm? Ik kan er geen crisis ontdekken. Een aantal maal liggen we voor anker juist voor de stranden en kijken naar een levend schilderij. Een klein zeiltochtje van een uur brengt ons naar Turunc, we gaan “als de brandweer” en komen al snel langs Nimara Adasi, dit is een doorgang naar zeg maar, open zee en vanaf het vaste land, en van het eiland komen er valwinden.
Het laatste kwartier is het een klein gevecht met de weerselementen maar we vinden in de baai een prachtige mooring om ons aan te leggen. Turunc blijkt een liefelijk stadje waar we wat meer van willen zien, dus meren we de volgende dag af aan de kade tussen de gullets en trip bootjes. Strandjes ook hier bijna naast de boot. Ons volgende doel is de Lycian coast, met ondermeer, de baai van Fethiye

Knippen en scheren…....

Het begon allemaal nadat we voor een controle van mijn hiel in het Ahu Hetman ziekenhuis in Marmaris waren geweest. (Röntgen wees uit dat er geen breuk was. De hiel had een forse ontsteking, pillen verbandje en rusthouden)
(Henk) “Ik denk dat ik mijn haar maar even laat knippen..”. Voor het allemaal tot ons door was gedrongen, was niet alleen Henk op een kappersstoel belandt maar zat ik ook aan de andere kant van het zaakje
met mijn hoofd in de verf! Een en al gemoedelijke gezelligheid, veel heen en weer geloop van kappers, bijna kappers, doe-het-zelvers… en all-inclusive verzorgers/begeleiders. En die had Henk getroffen….Zijn haar zag er al snel prima uit en daarna..”beard shave?”…heerlijk joh, lekker schoon en fris…Vakkundig was de jongeman de haren van kin, wangen en hals aan het verwijderen en verscheen onder zijn handen een “bijna-baby-huidje”,
maar daarna bleven er nog haren uit oren en neus komen en ook daar wist zijn mannetje wel raad mee. Gelukkig sluit Henk zijn ogen bij heerlijke momenten dus zag hij de hars niet aankomen, het kappertje smeerde lustig zijn neus, oren en randjes en kantjes vol met hete hars en Henk kermde het uit. Het lachen verging hem helemaal toen de klodders verwijderd moesten worden.
Misschien dat Henk al dat gefriemel toch eigenlijk wel aanstond bleek toen we in Turunc aangekomen, bij een wandeling door de plaats oog in oog kwamen met, My Meric, een Turks badhuis,
(of het was de aanblik van de betoverende dames op de gevel?). “Ik denk dat ik mijn schouders maar even laat MASSEREN…” (Henk) Voor het allemaal tot me doordrong hadden we samen om 13.00 uur een afspraak voor een behandeling van 90 minuten Turks bad…Sauna, scrub, foam behandeling, oliemassage, gezichtsmasker,
aromatherapie massage, gezichtsmassage en een heerlijk vitamine drankje…. We zaten ruim voor één uur dus besloten we onze wandeling nog even voor te zetten. Ik wilde nog even iets halen bij de apotheek en vroeg de receptionist naar “Apotheek?”.. (de naam had ik ook bij het hospitaal zien staan..) “Yes, yes, across the road…”, en hij riep naar de overkant van de straat waar een café bar was “Memet, two Apple tea!!”, lachend lieten Henk en ik ons in de stoeltjes op het terras vallen en vroegen aan de eigenaar naar een “pharmacy”, die was niet ver weg. Een Belgisch koppel vertelde ons dat het er ’s avonds in het barretje gezellig aan toe gaat en bijna al het personeel (overigens allemaal mannen) van My Meric daar rondhuppelt. Het feit wilde dat er ’s avonds een “belly dance show”, was en dat wilden we niet missen. We hebben ons kostelijk vermaakt met een Engelse familie, het buikdansen was niets maar we werden wel verrast door een aantal spetterende optredens van de masseur van Henk, een jongeman van 20.. dansend en performend bij zomerhits van nu en toen…


Knippen, scheren, pauseren, masseren, dineren, flaneren, …………..we gaan weer verder..