Alle trossen los!

Na een heerlijke zeilweek hebben Trudy en Leo de Don Mare weer verlaten en wij hebben voorraden aangevuld, wassen gedraaid en de boot weer voor 2 personen ingericht. We verlaten Pireaus waar we, voor een kort stadsbezoek aan Athene* en de terugreis van onze gasten, weer waren aangekomen. *Trudy en Leo hadden de gelegenheid nog even de Akropolis te bezoeken en wij gingen op zoek naar een tentje voor de lunch in Plaka.

We werden verrast door de kwaliteit van de dis en ook door de regen, want toen we net binnen waren brak er een stortbui los


De wind brengt ons naar Aegina (Egini?) en we meren af aan de kade, ook hier is het wat wringen maar het lukt. Wat een leuke plek om te zijn! Dat vinden wij overigens niet alleen, veerboten, ferry’s, draagvleugelboten alles zit vol met toeristen, die worden hier af -, en weer ingeladen. Het lijkt of alle Japanners eerst de Akropolis bezoeken en daarna naar Aegina komen. Het eiland bezochten we al met Trudy en Leo (Perdika) maar dit stadje nog niet en nemen hier de tijd.


Fruit- en groenteboten aan de haven en een wat smoezelig uitziende vismarkt, met op straat gammele tafels en stoeltjes waar je de lekkerste geroosterde vis eet. We kunnen hier zwemmen, fietsen en genieten...het anker pakt goed, liggen keurig aan de kade, we nemen het ervan!

Een archeologisch bezoekje

Een “must” in dit gebied is beslist Epidaurus, gelegen op het vasteland van de Peloponessos. Het is een dorp aan zee met een kleine haven. Palia Epidavros wordt omgeven door olijvengaarden en sinaasappelbomen en heeft mooie strandjes met taverna's. Als we binnen varen zien we al gauw dat een SunSail Flottielje hier zijn thuisbasis heeft. Drukbezette kade met allemaal dezelfde bootjes. Met een beetje wringen en hulp van een Brits echtpaar liggen we voor de wal.


Voor we terugvaren naar Pireaus gaan we de volgende morgen naar het “Oude Epidavros”. De weg van de haven naar dit historisch erfgoed brengt je langs wijngaarden en eeuwenoude olijvengaarden, met de bergen op de achtergrond
Oorspronkelijk was dit gebied bekend om de cultus van Asklepios. Zijn moeder stierf bij de bevalling. Hij werd gezoogd door een geit. De centaur Chiron voedde hem op en onderwees hem in de geneeskunst. Voor de verering van Asplepios bouwde men een groot complex met religieuze centra voor de genezing van zieken en kreupelen, tempels, badhuizen, sanatoria. Staf en slang (esculaap) zijn sinds de oudheid de symbolen voor de medische beroepen. Bij de opgravingen (19e eeuw) kwam men ook het amfitheater tegen.
Het ligt tegen de helling en is goed bewaard gebleven. Het is gebouwd in de 3e eeuw. Oorspronkelijk waren er 34 kalkstenen rijen met zitplaatsen en die waren in 12 sectoren verdeeld. Later kwamen daar nog 21 rijen bij. Er kunnen 14.000 toeschouwers in. Het is wereldberoemd om de perfecte akoestiek.

De West-Vlaamse Professor Natuurkunde (Fysicaprofessor) Nico Declercq heeft het geheim van de perfecte akoestiek in het Griekse Epidaurus amfitheater ontsluierd. Niet de algemene constructie van het eeuwenoude bouwwerk, maar wel de afstand tussen, en het materiaal van de tribuneringen zorgen ervoor dat het geluid op alle 14.000 zitjes even goed is.


Als Henk zacht “Hand-in-hand…” zingt kunnen wij het boven in het theater verstaan!

De Saronische golf

In een kleine week zullen we de Saronische eilandjes bezoeken. Aegini bijt het spits af. In de mythologie is dit onbewoonde eiland, de plek waar Zeus zijn geliefde Aegina een prachtige prinses, mee naar toe nam om alleen met haar te zijn. Een onbewoond eiland in het Stenen Tijdperk, wel belangrijk in de geschiedenis aangezien hier de eerste munten van de westerse wereld werden geslagen. We besluiten om Perdika aan te doen, een charmant vissershaventje, als een ring rond de haven liggen de talloze restaurantjes.In een hoekje van de haven ontdekken we aan lijnen gebonden inktvissen, grote en volle vissen. Hier houdt de restauranthouder zijn vis fris!De vis smaakte de avond ervoor inderdaad fantastisch! Alhoewel het weer, om te zeilen niet veel bijzonders in petto heeft, worden we wreed verstoord in onze rust. Men maakt met betonboren gleuven in het beton op de kades. Een heidens kabaal, wegwezen dus.


Poros is de volgende stop.Poros is een Grieks eiland, met een oppervlakte van ongeveer 31 km en ongeveer 4500 inwoners. Er is een regelmatige veerbootverbinding met Piraeus en daardoor wordt het tijdens weekends en vrije dagen druk bezocht door Atheners op zoek naar wat verpozing.

Om de paar minuten kan men vanuit de gelijknamige stad Poros met kleine bootjes de oversteek naar het tegenoverliggende Galatos (op de Peloponnesos) maken. De overtocht zelf duurt ook amper een paar minuten. Eigenlijk bestaat Poros uit twee eilanden, die mettertijd met elkaar verbonden raakten via een smalle landtong: het (pijn)bosrijke Kalavroa en het kleine, in oorsprong vulkanische Spheria dat nu bijna helemaal is volgebouwd met de kleurrijke huizen van het hoofdplaatsje Poros-stad, en bekroond wordt door een fraaie klokkentoren.

Bijzondere momenten

Veel geschreeuw en gelach is wat we ervaren wanneer we na 6,5 km bijna het Kanaal van Korinthe uit zijn gevaren. Avonturiers springen bungee-jumpend van een van de bruggen die over dit Kanaal zijn aangelegd.
Veel oh’s en ah’s zijn er geschreven over dit duurste kanaal per kilometer van de wereld, een monumentaal stuk werk. In de oudheid was keizer Nero al eens op het idee gekomen om een doorvaart aan te leggen. Hij liet duizenden joodse slaven aan dit project werken. Nadat de Romeinse keizer zelfmoord pleegde kwam er niets meer van terecht en pas in de 19e eeuw werd het kanaal aangelegd (1891-1893).
Het was een spectaculaire tocht zo langs die hoge uitgehakte wanden (op het hoogste punt zelfs 76 meter) en een breedte van 25 meter. Aan de Oostzijde en Westzijde ligt een verkeersbrug, die onder water verdwijnt en dan zijn er nog een spoorbrug en twee verkeersbruggen.



We zijn op weg naar Athene, daar zullen Trudy en Leo aan boord komen. We liggen keurig op schema en gunnen onszelf ook nog een citytour in de Griekse hoofdstad. Natuurlijk bezoeken we de Akropolis. “Een hoop stenen uit de oudheid…” Wat monumentaal, wat een historische besef dringt er dan tot je door. Dat er zo’n 5000 jaar geleden er mensen hebben gelopen, dat er zo magistraal werd gebouwd en wat vreselijk jammer dat de tand des tijds (ja hoe kan het ook anders) zo’n aanslag op de paleizen en tempels heeft gepleegd. Een heel bijzondere ervaring. De Akropolis is de berg van 156m die zich midden in Athene bevindt. De Akropolis heeft een platte top en zeer steile hellingen en door de ligging is de Akropolis vanaf kilometers van Athene al te zien. De Akropolis werd ook wel de 'heilige rots' genoemd. De beschermgodin Athena had hier haar belangrijkste heiligdom. Ondanks dat Athene om zijn vervuiling geen beste naam heeft, vonden wij de stad wel netjes en opgeruimd. We snellen door de stad met de citybus en de metro,maar en passant maken we nog een doop mee in een klein kerkje en een leuk feestje (Griekse "André Hazes" sfeer) in Monastraki.

De Golf van Patras

Een mens maakt wat mee, het ene getuigt van rust en stilte en het ander van hoogwaardige stress.
“wil de echte vogelaar onder ons opstaan?....”
Voor wat de rust betreft….een nestje bouwen doe je toch in alle rust en stilte. Het jacht wat in onze winterhaven, Messolonghi, naast ons lag, heeft voor de eigenaren een verrassing in petto. Het was een drukke bedoening maar, ze vlogen af en aan, de vogeltjes om een nestje te bouwen in de hoes van het grootzeil boven de mast.
Een genot om naar te kijken maar, gezien de takjes, twijgjes, blaadjes, veertjes en wat dies meer zij, wat naar binnen gesleurd werd, een grote commune van nestjes cq. danige rotzooi daarbinnen.
En wat als je bespeurt dat er tussen je zeilen gezinsuitbreiding verwacht wordt? Ga je dan te werk met een bezempje, of grof geweld, of wacht je tot de kraamtijd over is en de kinderen “uitgevlogen”?? Ik ben er niet uit wat het voor vogeltje was, er zaten ook zwaluwtjes, musjes, maar dit?? Ben blij dat ze niet bij ons zaten in ieder geval. Aan de andere kant van ons kregen we ook bezoek….

Messolonghi 9 mei 2011.
Veel wind vandaag…..blijven dus nog lekker liggen op ons plekje aan de steiger in Messolonghi Marina, we hebben nog genoeg te doen om onze Don Mare gereed te maken voor de komende 5 maanden. 30 Knt wind dwars op ons schip, aan de loefzijde ruimte voor andere schepen. Dus alles maar volgehangen met fenders, je weet maar nooit. En ja hoor, daar kwamen ze. De huurboten….elk jaar worden ze groter….50 voet (15 meter), lijkt inmiddels de standaard maat. Minstens 10 man aan boord om het nog een beetje betaalbaar te houden en de meest ervaren aan boord, aan het roer. In dit geval (wij denken) oost Europeanen . Wat een gedoe, hij (nooit een zij) stuurt alsof t’ie in een auto zit. Schroef en roerwerking…..nooit van gehoord. Golven,stroom en wind zijn onbelangrijk….voldoende fenders om de eerste klap op te vangen, hangen meestal aan de verkeerde kant. Een bemanning die totaal geen benul heeft wat er gaat gebeuren en wat ze moeten doen. Na veel proberen, veel geschreeuw, hadden ze hun dikke “Bavaria” dan eindelijk geparkeerd, iedereen opgelucht en het belangrijkste was toen “hoe kom ik hier op internet” Ik stop met klagen en mopperen, bij mij gaat er tenslotte ook wel eens wat fout. De wind ging in elk geval die nacht nog aardig tekeer.
De volgende morgen……ja hoor…..onze buren moesten vertrekken. Wind in de haven 20 Knt, in de golf van Patras naar verwachting >30 Knt oost. Ervaren zeilers weten wel beter…. Ze blijven heerlijk “verwaaid liggen” Om een lang verhaal kort te maken….onze buren probeerden om van ons weg te varen, met heel veel fenders van mij heb ik schade voorkomen, maar ja die wind he….Ze vaarden toch met hun roer over mijn mooring lijn en 10 seconden later zaten ze aan lager wal tegen de kade, met veel ondieptes en veel stenen. Hoe dat afliep…..Kom gerust eens bij ons op bezoek….ik zal je het verhaal verder vertellen.
Henk

Nafpaktos.Eindelijk was het zover en verlieten we de winterstek op weg naar Nafpaktos. Een pittoresk haventje, waarvan de pieren worden gevormd, door de uiteinden van twee lange muren, die beginnen aan een boven op een berg gesitueerd kasteel (Prophet Elias). Op de oostelijke pier staat een standbeeld van een held (met toorts) die tijdens een zeeslag probeerde de Turkse bezetter met zijn schip in brand te steken, maar helaas de wind draaide en zijn poging mislukte. Een heel leuk stadje met natuurlijk weer talloze terrassen langs de kades. In de kleine havenkom is, naast de vissersbootjes van de plaatselijke bevolking, slechts plaats voor een stuk of 4 jachten die niet langer mogen zijn dan 15 meter.

TrizoniaEen klein eilandje, waar er al sinds jaar en dag gewerkt wordt aan een nieuwe jachthaven. Het werk blijft “in progress”..
Er zijn geen faciliteiten aan de pieren en er wordt geen havengeld betaald, waarschijnlijk ook de reden dat er veel “onbemande” schepen zijn, ook achtergelaten en de eigenaar van de tweemaster hoeft geen water te tappen! Het pleintje is een gemoedelijk plekje om de avonden (of dagen) door te komen, “geen tijd” bestaat hier niet maar wel “alle tijd”.
Een rauwe schreeuw van een pauw trekt onze aandacht en Henk spot de vogel inderdaad op een van tochtjes.




Galaxidhi

De zeildag naar deze baai, was een tocht behorende bij de Top 10!
Daar doen we het voor! Snelheden van boven de 7,5 knts, alleen op een stukje voorzeil, een dag met een sterretje! Vanuit de verte, rotsachtige omgeving, bevroed je nauwelijks de (verstopte) prachtige ingang van dit rustige plaatsje. De kathedraal springt gelijk in het oog en aan de andere zijde het groen van een naaldbomenbos. In de 18e en 19e eeuw was dit een vooraanstaande haven, nu erg in trek bij jachten.
Er is hier op de kade stroom, dus kan ik snel wat wasjes draaien…”wat kortsluiting….? En nu?”...”Even kijken waar het vandaan komt en repareren die hap!”

Eerste bezoekers melden zich!

Maandag hebben we gezelschap gekregen van vrienden uit Capelle. Rob en Nel reizen met een prachtige camper door de Peloponnesos en "vereren" ons met een bezoek. We maken dankbaar gebruik van het vervoer, eerst kopen we de supermarkt leeg en de volgende dag staat een bezoek aan Delfi op het program. Je bent daar niet in een uurtje maar een comfortabele zit en een uitstekend chauffeur maken van de tocht een kadootje!. Op de heenweg volgen we de kustweg en maken kennis met Nafpaktos, lief havenstadje met een intieme havenkom. Henk is geneigd het in te plannen in onze stops richting het Kanaal van Korinthe.
Delfi.
In Delfi zijn 2 opgravingen te bezichtigen, de tholos (het ronde tempeltje) en het heiligdom van Apollo. Sinds mensenheugenis was er sprake van een orakel in Delfi, net als in veel andere plaatsen in Griekenland. Delfi echter, was de voornaamste plaats voor het inwinnen van adviezen en verwierf hiervoor faam en prestige. Een oude priesteres, Pythia genaamd, gaf adviezen al kauwend op laurierbladeren en zittend op een driepoot boven een kloof waar zwaveldampen opstegen. We respecteren de spreuken die aansporen tot inkeer en matigheid als “Ken uzelf” en “Niets is te zeer..(alles met mate)”
We bezoeken nog Anchova, een pittoresk plaatsje en in de winter de plek waar de Atheners gaan skiën. Smalle straatjes en ingesteld op het toerisme.
Wat een prachtige omgeving, volop natuurschoon in de vorm van een woest en indrukwekkend (leeg)berglandschap, imposante ravijnen en een stuwmeer waar we via een zigzag weggetje kilometers lang eerst de bergen op en daarna de bergen af gaan. Een gedenkwaardige dag en plezierig gezelschap.