Ik vind het prachtig de mharma

Wat zijn de meisjes en dames hier,
die hoofddoekjes dragen mooi en romantisch en wat is het een fantastisch gezicht om te zien hoe (bijna) iedereen er een feest van maakt! Alles op elkaar afgestemd Ze dragen prachtige stoffen, met sjaals, mharma's, die met goud of zilverdraad zijn ingeweven in zijden – satijnen of brokaat doeken. Meestal maken ze alles kloppend..tassen, schoenen, broeken en tunieken. Jonge vrouwen dragen er spijkerbroeken of leggings onder, buitengewoon smaakvol. Dus van mij mag het hoor! En een genot om naar te kijken een verademing na de slobberige, vormeloze t-shirts en spijkerbroeken die het straatbeeld van Nederland toch wel bepalen. En makkelijk ook nog, je haar doet er niet meer toe!

Een beetje "klussen"

Nou dat is een klusweekje geweest zeg, de salon lijkt dan wel een schuurtje of werkplaats. Maar we hadden problemen met de accu’s. Gewoon bij een toevallige controlecheck van Henk, waar hij constateerde dat het laadvermogen van de batterijen wel erg laag was geworden. Er zat niets anders op dan te checken, nog eens te checken, want ze waren pas 2 jaar oud en er was een levensduur van 10 jaar aangegeven! Alles wat los en vast zat heeft Henk er over gelezen en nagekeken. Eindconclusie: nieuwe accu’s. Dus komen we weer terecht bij Mohammed. Omdat er verder niet veel te beleven viel voor mij, dan zo nu en dan maar weer eens de “versmarkt” en
de soucq te bezoeken heb ik wat opgezocht over Monastir. Misschien wel aardig om te lezen;
De Feniciërs noemden de plaats Rous Penna, de Romeinen maakten er Ruspina van, terwijl het van de Arabieren, die er in de 8ste eeuw een verdedigingsfort tegen de aanvallende christenen bouwden, de naam Monastir kreeg, van oorsprong een Latijns woord dat klooster betekent en de plaats aangaf waar de mannen zich religieus en militair op een oorlog voorbereiden....
Vanaf het moment dat Bourguiba president werd is er niets gespaard om van Monastir en plaats te maken, de president waardig. Boulevards en pleinen werden aangelegd, mede om goed zicht te geven op de monumenten en standbeelden, groenstroken, mooie gebouwen kortom Monastir, het kleine bescheiden stadje onderging een hele metamorfose, waardoor het echter wel veel van het karakteristieke heeft moeten prijsgeven: hele woonwijken in het centrum zijn gesloopt om plaats te maken voor de nieuwe moskee, een modern gerechtsgebouw, enz
Het plein in het centrum wordt gesierd door een standbeeld van een parmatig tienjarig scholiertje, de veelbelovende knaap Habib Bourguiba!

Nu gaan we de wind weer sterk in de gaten houden om nu toch maar weer eens aan de Italiaanse kusten te geraken.

Hoog en droog dat weer wel!

Als je op de kant staat lijkt de wind nog heftiger. Vandaag is dat het geval. We zijn in Monastir aangekomen en maakten een deal met Mohammed ( de jonge!)en laten hier op de werf, het onderwaterschip cleanen en behandelen met anti fouling (is een aangroeiwerend middel). Henk doet dan gelijk het nodige werk aan de schroef e.d.







Sinds `Sidi`, zijn we al aardig ingeburgerd (haha!) in het islamitische straatbeeld. De tegenstellingen hier zijn op soms bijna 1 m2 te constateren. De vrouwen die hier hoofddoeken dragen maken er vaak een prachtig schouwspel van met hele mooie stoffen en kralen. Anderzijds zijn er meisjes en vrouwen die, westerse en voor dit klimaat aangepaste kleding, dragen.
Hammamet, wat we hiervoor bezochten en waar we vanuit Kelibia in een heerlijke zeildag naar toe vaarden, was een boulevard met restaurants en hotels. Een groot verschil met Kelibia waar we “een jaren 50 gevoel” ervaarden.
Het achterland in Tunesië geeft overigens wel dat beeld. De jaren 50, met mobieltjes en wat geautomatiseerd gereedschap, maar klein ambachtelijk en arm.

Arabische Meteo’s niet te vertrouwen

Na de weersverwachtingen goed te hebben bestudeerd, nemen we het besluit…..morgenochtend(31-5) 08.00 uur plaatselijke tijd vertrekken we voor een tochtje van 60 miles. De volgende haven is een vissershaven, Kelibia, met aanlegplaatsen voor jachten. Als we aan de dieselkade aanmeren en uitzicht hebben over de baai zien we (al) wel witte schuimkopjes op het water, maar de verwachting voor de dag, van verschillende stations, is 4 Bft, we verwachten dat dit misschien 5 kan worden, waarna het in de loop van de dag zal gaan afnemen. De wind hebben we in de rug dus vooralsnog geen problemen. Het is even zoeken naar een goede en comfortabele koers want we moeten 5 uur varen voor we bij Cape Bon zijn. Het golfpatroon gaat redelijk mee met de wind, die na een uur echter begint toe te nemen. Het gebeurt ook niet langzaam maar er staan binnen zeer korte tijd 30-40 knopen op de windmeter.
Het grootzeil en de genua hebben we flink gereefd en de motor draait bij! Wat een geluk dat we die weer goed aan de praat hebben! De schuimkoppen worden groter en als we nog 2 uren te gaan hebben naar de punt, houden we toch de afstand naar de kust, een klein uitwijkhaventje,Sidi Daoud, in de gaten. Vanwege de ondieptes (rotsachtig) bij de haveningang geen echte aanrader. Het aantrekken van de wind houdt niet op het wordt 50 knopen en als er even minder wind is vinden we de 40 knopen al rustig. Lange witte strepen tekenen zich af op het water en de branding jaagt het water op tot witte bruisende golven. Ruim 60 knopen, 11 Bft! De Don Mare houdt zich kranig. We noteren zelfs vlagen met echte orkaankracht (63-67 kts). We denken en hopen dat na deze “Goede Kaap” de wind wat rustiger zal zijn, we passeren de twee kleine eilandjes Zembra en Zembretta en kunnen de koers iets verleggen om de Golf van Hammamet in te zeilen. De wind neemt niet structureel af en blijft pieken houden van dik 50 knopen, met bijna halve wind krijgen we nu ook meer water over dek en over Henk achter het roer!
In de verte ontwaren we de laatste landpunt voor Kelibia, het waaien onder de kust is minder maar haalt nog steeds de 8 Bft. Ineens zien we ook dat de vlaggenstok het begeven heeft en hangt de stok op een half oor en blijft de punt van de vlag hangen op de “passarel”. Eindelijk na bijna negen uur hard werken, de ingang van de haven en bij het zoeken naar de aanlegsteiger, zien we dat het stapelen zal worden, er zijn al jachten aangemeerd tot 2 dik. Henk vaart zo rustig mogelijk om de situatie goed in te schatten, daarna gooit hij het schip om, geeft gas en komt prachtig in één beweging langszij bij een Frans schip. Hij krijgt alom “thumbs up!” en complimenten van de schippers. Geconfronteerd met de “sirocco”, maar we hebben het gehaald! In de maling genomen door de weerstations, ook hier weten ze er niets van!