Arabische Meteo’s niet te vertrouwen

Na de weersverwachtingen goed te hebben bestudeerd, nemen we het besluit…..morgenochtend(31-5) 08.00 uur plaatselijke tijd vertrekken we voor een tochtje van 60 miles. De volgende haven is een vissershaven, Kelibia, met aanlegplaatsen voor jachten. Als we aan de dieselkade aanmeren en uitzicht hebben over de baai zien we (al) wel witte schuimkopjes op het water, maar de verwachting voor de dag, van verschillende stations, is 4 Bft, we verwachten dat dit misschien 5 kan worden, waarna het in de loop van de dag zal gaan afnemen. De wind hebben we in de rug dus vooralsnog geen problemen. Het is even zoeken naar een goede en comfortabele koers want we moeten 5 uur varen voor we bij Cape Bon zijn. Het golfpatroon gaat redelijk mee met de wind, die na een uur echter begint toe te nemen. Het gebeurt ook niet langzaam maar er staan binnen zeer korte tijd 30-40 knopen op de windmeter.
Het grootzeil en de genua hebben we flink gereefd en de motor draait bij! Wat een geluk dat we die weer goed aan de praat hebben! De schuimkoppen worden groter en als we nog 2 uren te gaan hebben naar de punt, houden we toch de afstand naar de kust, een klein uitwijkhaventje,Sidi Daoud, in de gaten. Vanwege de ondieptes (rotsachtig) bij de haveningang geen echte aanrader. Het aantrekken van de wind houdt niet op het wordt 50 knopen en als er even minder wind is vinden we de 40 knopen al rustig. Lange witte strepen tekenen zich af op het water en de branding jaagt het water op tot witte bruisende golven. Ruim 60 knopen, 11 Bft! De Don Mare houdt zich kranig. We noteren zelfs vlagen met echte orkaankracht (63-67 kts). We denken en hopen dat na deze “Goede Kaap” de wind wat rustiger zal zijn, we passeren de twee kleine eilandjes Zembra en Zembretta en kunnen de koers iets verleggen om de Golf van Hammamet in te zeilen. De wind neemt niet structureel af en blijft pieken houden van dik 50 knopen, met bijna halve wind krijgen we nu ook meer water over dek en over Henk achter het roer!
In de verte ontwaren we de laatste landpunt voor Kelibia, het waaien onder de kust is minder maar haalt nog steeds de 8 Bft. Ineens zien we ook dat de vlaggenstok het begeven heeft en hangt de stok op een half oor en blijft de punt van de vlag hangen op de “passarel”. Eindelijk na bijna negen uur hard werken, de ingang van de haven en bij het zoeken naar de aanlegsteiger, zien we dat het stapelen zal worden, er zijn al jachten aangemeerd tot 2 dik. Henk vaart zo rustig mogelijk om de situatie goed in te schatten, daarna gooit hij het schip om, geeft gas en komt prachtig in één beweging langszij bij een Frans schip. Hij krijgt alom “thumbs up!” en complimenten van de schippers. Geconfronteerd met de “sirocco”, maar we hebben het gehaald! In de maling genomen door de weerstations, ook hier weten ze er niets van!