maandag 30 augustus 2010

Rondje Zakinthos.

Als laatste van de Ionische eilanden doen we Zakinthos aan. De “Fioro di Levante”, de “Bloem in het Oosten” en “the Flower in the East” klinken namelijk nèt niet zo, dat het onze ervaringen kan ondersteunen. Een groen en prachtig eiland met pittoreske heuvels, mooie spierwitte stranden. Helaas wel van kleine kiezels…(en ik haat stenen!!!) In de stad Zakinthos ontvangen we Nicole, die een aantal dagen met ons meereist. De stad is een nieuwe moderne stad, gebouwd in 1955 na de aardbeving van 1953. De nieuwe stad kijkt uit over het azuurblauwe water van de Ionische zee en ligt idyllisch in het landschap. Een plek met veel historische en culturele geschiedenis. Hier woonden veel Griekse dichters, artiesten en politici. De stad heeft een verbazingwekkend labyrinth van kleine smalle straatjes, maar ook een prachtige met arcades gebouwde winkelstraat. Zo winkel je lekker uit de zon!
Het Marine Park van Zakinthos bevindt zich in Laganas Bay. Hier waakt men over de (nest)stranden waar de Caretta-caretta, zee schildpadden, hun eieren leggen en het is tevens het gebied waar een kleine gemeenschap van de Monk Seal leeft. Uiteraard konden we niet in het gebied zelf komen maar we hebben geankerd in de Keri baai. Helaas hebben we ze niet duidelijk kunnen waarnemen.
Omschreven als een prachtige groene baai, die wij als zodanig ook niet herkenden was Port Vromi. Vorige jaar totaal uitgebrand. We proberen hier voor de eerstekeer een lijn naar de kant te brengen...mislukt, wel heerlijk de volgende morgen in de grot gezwommen.
Zo namen we een voorschot op de Blue Caves, een toeristische trekpleister van het eiland, waar jaarlijks duizende bezoekers naartoe komen. Meestal in grotere of kleinere ferryboten, die omhet hardst varen om weer een volgende lading op te halen. Een geklots van jewelste dus als wij daar voor anker gaan.
De grotten liggen ten oosten van Cape Schinari in het noorden van het eiland. Een fantastische omgeving en de blauwe ondergrond van de grotten en het buitengewoon heldere water maken dat het inderdaad blauwe grotten zijn! In Agios Nickolaos brengen we de nacht door. Voor we weer naar Zakinthos gaan, willen we voor de lunch nog even voor anker in de Alykes Bay. En zo’n helder water heb ik nog nooit gezien…ja op foto’s in brochures. Hier houden we nog een mooie zonnenbril aan over, want die zie je dus gewoon liggen op de bodem. Het was een heerlijke week!
Na wat reparaties en geklus zullen we nu naar de Peloponessos.

zaterdag 28 augustus 2010

Wet van Murphy2!


We hebben nooit eerder iets van mankementen ervaren bij onze “matroos aan boord”, de stuurautomaat. Maar dan opeens is het zover, hij weigert dienst. Henk besteedt de volgende dag aan het zoeken naar de storing maar kan er niet achter komen. Hij kronkelt als een waar slangenmens onder ons bed, want daar heeft de jachtbouwer al deze apparatuur verstopt. We kunnen niet anders dan de volgende dag samen de stuuractiviteiten verdelen en koers zetten naar Zakinthos. Als we uitvaren en ongeveer 1 mijl uit de kust zijn klinkt er een motoralarm,
de snerpende piep maakt ons niet blij en verontrust gaan we na wat de oorzaak kan zijn.
Bij het zoeken naar de handleidingen raakt Henk gewond aan zijn teen, een luide schreeuw en als ik even naar binnen loop veel bloed en een grote teennagel die “gelicht” blijkt. Tussen het sturen door verbind ik de teen en na het bestuderen van de gebruiksaanwijzingen, lijkt het de saildrive te zijn. De doorvoer van buiten naar binnen, in de eerste manchet, zullen scheurtjes zijn ontstaan waardoor er water lekt. We kunnen even niet anders dan de sensor uitschakelen en bidden en hopen dat de andere ring het blijft volhouden. Overigens wordt de zeegang er ook niet beter op, de klotsende golven en een wind die aantrekt maakt het handmatig sturen ook niet tot een pretje. We zetten door en dan maar een zeiltje erbij…..ook het grootzeil weigert normaal uit de mast te komen en zet zich vast. Geen zeil dan!.
Dan kunnen we eindelijk de haven van Zakinthos binnenlopen en we gooien het anker uit….gaan keurig met de steven naar achter aan de kade, maar dan schiet er een knoop in het ankertouw!
We lossen ook dit weer op en als we eindelijk vastliggen, de passerel op zijn plek hebben aangebrafht komt de havenmeester en geeft aan dat we een aantal plaatsen dienen te verkassen er zal een cruiseboot komen aanleggen. Weer weg dan maar en nog een poging wat plaatsjes opzij, als we ons keurig tussen 2 motorbootjes parkeren kan Henk in eens ook niets meer met de afstandbediening van het ankerlier!!! Dit is te veel! Ook al kapot? (dit is achteraf gelukkig, een kwestie van opladen van het accuutje!)
De onrustige zee blijkt later te maken hebben gehad met een aardschok van de zeebodem in de buurt van Zakinthos. Je maakt wat mee!

zaterdag 14 augustus 2010

Je moet toch wat!

We zijn er uit hoor….we hebben het buitengewoon naar ons zin en genieten van de Griekse cultuur(!) en het eten en drinken ;).
Om er zeker van te zijn dat Henk ook deze winter iets om handen heeft is hij een autorijschooltje gestart en we hebben ook adequate woonruimte gevonden!!!


“Alle gekheid op een stokje”(?)..we lagen voor anker naast het Oude Fort van Corfu-stad en vonden het een heerlijke stad, toeristisch, dat zonder meer, maar het had ook wel elan. Het park kon zich meten met het Vondelpark in Amsterdam, het was in gebruik als openbare camping, er werd muziek gemaakt en rare snuiters en mooie meiden vertoonden er hun “kunsten”. Terrassen zoals in La Coruna of welke mooie havenstad dan ook en de Esplanade in Corfu, als flaneerstraat, mag er ook wezen.
Omdat we ook wel eens wilden zien wat, volgens de Griekse mythologie, de romantische schuilplaats was van Poseidon hebben we Paxos bezocht. Een groen eiland met turquoise water en pittoreske dorpjes. Olijfbomen bossen en cypressen springen het meest in het oog. Achter de imposante rotsen verbergen zich talloze grotten en er zijn fantastische stranden en kleine of grotere baaien. Wij stranden in Lakka,
en hoewel we feitelijk het plan hadden opgevat er alleen te ankeren voor de lunch zijn we er een nacht gebleven en weten nu waarom Poseidon het er ook naar zijn zin had!
We zeilen de volgende dag vol goede moed naar Parga, een middeleeuws stadje op het vasteland. In de Vaarwijzer “Griekenland”van Ben Brunet de Rochbrune, is het een parel aan zee! En de aanblik is ook heel fraai, veel kleur in de bebouwing, van hoofdzakelijk taverna’s en ristorantes. Het dorp ligt tegen een ruig gebergte met in het midden een dominant fort. Er is een grote pier waar jachten gewoon aan kunnen meren, tenminste aldus Ben BdR; niets is minder waar we werden weggestuurd en moesten ons heil zoeken in de nabijgelegen strandbaai Ormos Valtou. En dat is weer wel waar, in de verschillende pilots en andere watersportliteratuur wordt hierover aangegeven dat er veel toeristische overlast is…waterscooters, bananenboats en grote floating bedden. Deze gillende heksenketel en de angst van een technodisco tot 04.00 ‘s morgens maakte dat we hier dus misschien 3 minuten lagen voor we het anker weer hebben opgehaald en een alternatief vonden in een groene baai, 6 NM zuidelijker in Ayiou Ioannou.

maandag 2 augustus 2010

Uitzonderlijk!

Strait of Messina (tussen de teen van Italië en Sicilië)
Volgens de “Imray Mediterranean Almanac” begint de noordelijke stroming onder normale omstandigheden,1 uur en 45 minuten voor hoog water in Gibraltar. Ik had het wel gelezen, maar er verder geen aandacht aan besteed en het dus ook niet nagekeken. Had makkelijk gekund, het staat allemaal opgeslagen in mijn kaartplotter……Er waren ook geen bijzondere omstandigheden, bijna windstil aan de noordkant van Sicilië en vrijwel geen stroming. Onze dagroute was van Lipari naar Messina.Voor de lunch geankerd in de buurt van Milazzo. Nog een leuk incidentje bij het anker ophalen……zeer moeizaam ging mijn anker omhoog,
en jawel hoor, de ankerketting had zich vastgehecht aan een oud en redelijk zwaar anker met een zeer dikke mooringlijn wat daar al jaren op de zeebodem lag. Met veel moeite de boel ontvlecht en we konden weer verder. Bij Capo Peloro even de hoek om, nog een uurtje en dan lekker de stad in.
Onze ervaring is dat er op de Middellandse Zee zelden een stroming van enige betekenis is, maar dat was nu wel even anders. Wanneer je de atlas voor je neemt, zie je ook waarom. De stroming was op dat moment van zuid naar noord. Het komt als het ware in een enorme trechter en wordt ook nog eens haaks omgebogen in het smalste stukje. Dan ook nog een diepte in het begin van 500 meter wat in het smalle deel soms maar 50 meter is. Kolkend water met stroming tegen van 6 knt zorgde ervoor dat we binnen de kortste keren geen meter vooruitkwamen. We werden achteruit gezet zelfs. Achter ons een groot zeiljacht (>25 m) Had kennelijk dezelfde problemen en probeerde een route te vinden om nog wat vaart te houden. Mijn ervaring met het varen op de Nederlandse Waal kwam nu goed van pas. Gewoon naar de “verkeerde wal” , schuin oversteken en elk landtongetje gebruiken om in een draaiende stroom terecht te komen. Het heeft toch nog 2,5 uur geduurd voor we in de haven van Messina vastlagen.

DOOR HENK

Messina. De meest “barokke”stad die ik ooit ben tegengekomen. Veel krullen en ornamenten aan huizen en gebouwen. En dan te bedenken dat de stad aardbevingen en bombardementen heeft doorstaan en dat men na 1945 eigenlijk een nieuwe stad heeft ingericht. Met name de Duomo heeft daardoor een eigen stijl gekregen. Nieuwe materialen maar authentieke architectuur! De klokkentoren speelde om 12.00 uur een hele recital af, waarop mechanische figuren een voorstelling opvoerden.
Na twee maanden zijn we ook weer (even) terug op het vasteland van Europa als we Reggio Calabria aan doen, een stad aan de andere kant van de Straat van Messina. Als we te voet de haven verlaten worden we aangesproken door een taxi chauffeur, hij is druk, praat met handen, voeten en kopieën van pagina’s uit de IMRAY almanac en diverse pilots over de Mediterrane en Italiaanse wateren! Hij slaat ons er letterlijk en figuurlijk mee om de oren en we zijn niet zo goed of we stappen in en hij brengt ons naar het centrum. Een afspraak over de kosten wil hij niet maken en het komt wel goed zegt hij dan ook als we, zonder te betalen, uitstappen in het centrum. Saverio Chirico, wie heeft niet van hem gehoord of over hem gelezen. Rod Heikell en vele anderen roemen zijn servicegerichtheid aan de zeilers die Reggio aan doen. Hij regelt je reparaties, zoekt iets voor je uit en brengt ’s morgens je croissants aan boord. Geeft je een lift naar de Ristorante “waar de beste “Calabrese” spaghetti te eten is! Tegen een aannemelijke prijs” of smeert je eigengemaakte wijn aan en verkoopt (uit zijn kofferbak) een heerlijke Parmagianno (kaas). We maken het mee en doen er ons voordeel mee want als we de volgende morgen vroeg onze lijnen los gooien en vertrekken kan hij nog de croissants aan boord gooien (ook die hij over heeft!!), “so..no spaghetti tonight?” roept hij ons nog na…nee geen spaghetti…wij gaan verder. Jammer ik heb geen foto van hem, maar wel zijn visitekaartje voor als ik nog eens wat nodig heb, moet je maar denken ;)