donderdag 14 juli 2011

Twaalf uur…

Over 12 uur zitten we in het vliegtuig, mag ik aannemen… Al jaren zeggen we dat we in de zomer een aantal weken naar huis komen. Andere zeilkoppels in dit zuidelijke gebied en ontvluchten de drukte en de hitte. Bij ons kwam het er nooit van, ja soms een enkele dag voor een trouwerij, een verhuizing. Maar nu hebben we toch echt een vlucht geboekt, en nog niet eens voor de hitte (30o), en ’s avonds koelt het ook nog eens lekker af, maar gewoon even weer terug, even weer het thuisgevoel. We gaan voor een paar weken op vakantie naar “de Schuttevaer”.
We spoelen nog de handdoeken, luisteren het Imam-gebed van de dag en maken ons klaar voor de reis. We nemen de weersvoorspellingen en de waarschuwingen van het KNMI voor kennisgeving aan. De wind daar kunnen we aardig mee overweg en de regen, lang niet gezien ;) CU

dinsdag 5 juli 2011

Istanbul

We zijn aangekomen waar onze reis feitelijk een soort eindpunt had bereikt, namelijk Istanbul.
Ons rondje Middellandse Zee, was hier een punt om terug te keren. Na ampele overweging en na alle info van mede zeilers….vinden we dit inderdaad het keerpunt. Het trekt ons aan de ene kant om ook de Zwarte Zee nog te bezoeken…maar dat was van het begin af niet het idee, “een rondje Middellandse Zee”.. niet meer en niets minder. We zijn in deze hoek aangekomen, een plek die wij deze winter al bezochten als onderdeel van een cultuurreis naar Cappadocië.
Istanbul…een levendige stad,
met alle culturen en historiën verweven. We zijn er “op eigen kiel”. We hebben een plaatsje gevonden aan de steiger in de Atakoy Marina, en de achtersteven reikt aan de Erika!

We lummelen de volgende dag dus buiten de toeristencircuits om door de stad,
zien Istanbul “off the road” ( b.v. filmopnames in het Gulhane Park )en genieten van een hapje en een drankje, her en der. Op ons dooie gemak gaan we nu terug naar de Turkse/Griekse eilanden……

maandag 4 juli 2011

Wat we eerder dit jaar hebben gezien

Turkije vormt een opmerkelijke brug tussen Europa en Azië en het land weerspiegelt deze twee werelden. In Istanbul is het zo duidelijk dat de stad op twee continenten is gebouwd. In het Europee deel bevindt zich de oude stadskern uit de Byzantijnse tijd en het Ottomaanse Rijk, je vindt er talloze historische cultuurschatten en het geeft een fascinerend straatbeeld, de hoofddoekjes, de europese luchtighed en de burka’s. We bezoeken hier de meeste bezienswaardigheden, de Blauwe Moskee met zijn 6 minaretten vormt voor een belangrijk deel het gezicht van Istanbul, samen met de Hagia Sophia, gebouwd in 536 na Chr. is "de kerk van de heilige wijsheid". We staan in lange rijen voor de schatten van de sultans in het Topkapi paleis. Istanbul is zonder enige benadering de meest interessante stad van Turkije, een smeltkroes van culturen. Varend op de wereldberoemde Bosporus adem je de sfeer van eeuwen geleden., er is weinig fantasie nodig om je in te leven in de historie. De Grand Bazaar met ongeveer vierduizend winkeltjes duizelt ons, ook de specerijenmarkt is een belevenis van geuren en kleuren.. We komen ogen en oren te kort!
Op een van onze tochten bezoeken we, nabij Taksim, natuurlijk de Istaklal Cadessi, een winkelstraat waardoor een treintje rijdt. Hier vinden we in een zijstraatje een uitstekend klein Italiaans restaurant “Pia”, wat een verademing na alle döner en kebab!

We willen jullie de belevenissen tijdens onze cultuurtrip ook niet onthouden en maken jullie graag deelgenoot van de ervaringen in Cappadocië, Anatolië. (Omdat we ons niet wilden laten verrassen door de hitte en de droogte, bezoeken we dit deel van Turkije in de winter…..dan wel weer kou en sneeuw!)
Het landschap van C. is ongeveer 30 miljoen jaar geleden ontstaan Vulkanen barstten uit en de streek werd met lava bedekt. Uit de as en lava vormde zich erosiegevoelig materiaal: tufsteen.. Op veel plaatsen kwam er nog een laagje vulkanische stof, basalt overheen en de regen en de wind deden de rest. Er ontstond een grillig landschap met grotten, kloven en paddenstoelachtige rotsformaties. We bezoeken een ondergrondse stad, in een op een maanlandschap gelijkende omgeving nabij Urgup. In het openluchtmuseum, (Goreme), hier zijn in de rotsen een heel kloostercomplex en kerkjes uitgehouwen. In sommige kerkjes kunnen we nog redelijk bewaarde fresco’s bewonderen.

Op een deel van de centrale hoogvlakte van Anatolië stroomt het water niet weg naar zee, maar naar het laagste punt, waar het zich vermengt met bodemzout. Hierdoor is Tuz Gölü ontstaan, een uitgestrekt maar ondiep zoutmeer.

zondag 3 juli 2011

Zee van Marmera

Wij zijn aangekomen op het eiland Marmara, het eiland waar de zee haar naam aan ontleent. We liggen in Saraylar (Παλάτια - Palatia), dit is de (natuurlijke)haven van waaruit het marmer wordt verladen.. De haven is volledig gebouwd van marmeren blokken en is als een openluchtmuseum ingericht met oude kolom segmenten en andere architectonische fragmenten – alle van marmer-,
die door kunstenaars en ambachtslieden werden achtergelaten omdat er iets niet aan deugde of er een fout in zat. Op het eiland wordt sinds jaar en dag de witte marmer gedolven. Al in de oudheid, door Grieken en Romeinen en daarna de Byzantijnen en Ottomanen, werd er voor tempels, sarcofagen, standbeelden en altaren dit prachtige witte marmer gedolven en verscheept.

Oorsprong van natuursteen
Natuursteen werd in miljoenen jaren gevormd. Natuursteen is gevormd uit afgekoeld vloeibaar gesteente (magma of lava), of uit sediment (zand, klei, kalk) dat is versteend onder druk vaak in combinatie met hoge temperaturen.
Natuursteen komt in grote blokken uit de groeve. Geen blok is hetzelfde en pas na het zagen worden de verschillen in kleur en structuur zichtbaar. Kleine kleurverschillen, fossielen en onregelmatigheden zijn niet uit te sluiten bij natuursteen. Kalkhoudende steensoorten zoals marmer en Belgisch hardsteen zijn ontstaan uit dieren- en plantenresten die kalkafzettingen hebben gevormd. Deze steensoorten komen voor in sfeervolle kleuren en structuren.(Graniet is door kristallisatie ontstaan uit gestold magma. Het is homogener en harder dan marmer en heeft daardoor een koelere uitstraling.)(www.marblemasters.eu)


In het voorbij varen zagen we al de afgravingen als littekens in het kustlandschap. En bij het ingaan van de baai zien we de (oude-verlaten) steengroevesen wat blijft zijn op vuilnisbelt lijkende stukken berghelling. Nog steeds wordt er druk gewerkt om de zware marmeren blokken te verschepen over de hele wereld. In het plaatsje zelf is stof de grote killer, er rijdt bijna constant een wagen met watersproeiers door de stad en de tafels en stoelen op terrassen worden regelmatig afgestoft. Gelukkig is het bijna windstil als wij een dagje hier blijven.