“Na 1,8 km neem de weg naar Agnontas…” spreekt de stem uit de Garmin routeplanner, ons toe in de beslotenheid van de Citroen 3. Henk en ik hebben bij een verhuurbedrijf voor enkele dagen een auto gehuurd. We zien op die manier iets anders van Skopelos, dan de baaien en havens. Bovendien kunnen we zo de dagen met sterke NNO wind aan ons voorbij laten gaan, voor we verder noordelijk varen. Na twee eerdere pogingen weten de satellieten ons eindelijk gegevens over het wegennet te verstrekken. Nou ja wegen….
Op aanraden van een Nederlands koppel wat al jaren (7) Skopelos bezoekt, zijn we ’s morgens op weg gegaan naar Mount Dhelfi, de hoogste top van het eiland. Een beetje verscholen in het groen, dat wel weer, merken we het bord van de Griekse ANWB op, Delfi en Skopelos. We slaan dus af. Na een klein stukje betonnen wegdek, gaat het over in keien, gaten, graspollen…bijna onbegaanbaar. De berg Delfi ligt in het noordwesten en heeft een top van 660 meter. We zien hem ook wel, maar draaien er in feite omheen. In het noorden en noordoosten van het eiland is de kust vrij ruig met rotspartijen en immense dieptes, daar zijn we dus terecht gekomen. Kleine rotspaden, omgekieperde, ontwortelde bomen
en afgronden met een klein stukje grasrand(?) Uitkijken geblazen dus. Als we er, op de twee kaarten en plattegronden van Skopelos, niet meer uitkomen haalt Henk triomfantelijk de Garmin uit de tas. Tot 2x herkent hij wel onze positie maar zonder details en net als we elkaar enigszins hulpeloos aankijken klinkt de stem. Ppppfffff. We voelen ons tot op heden, beter op het water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten