In Chania komen Trudy en Leo aan boord en al hoewel we goede moed hebben ons dit keer eens van baai naar baai te laten waaien, zijn de weergoden ons minder gezind. We besluiten eensgezind een beter weerbeeld af te wachten.
De Don Mare ligt afgemeerd recht tegenover de Fortetsa, een prachtig gerenoveerd deel van een Venetiaanse oude scheepswerf. Natuurlijk wil Henk de oude stenen zelf zien en ook Trudy en Leo vinden het een bezoek waard. Alle drie bevestigen ze naderhand dat het vanaf de boot een fantastisch beeld is, maar de werkelijkheid “een beetje” tegenvalt. Na twee tochten met een ruwe zeegang belanden we in Rethimnon. Ook daar halen we ons hart op aan de historie. Het belangrijkste gebouw van deze plaats is het indrukwekkende Venetiaanse fort, dat op een punt van de kaap ten noorden van de stad ligt. Een lange wandeling brengt ons door de ingangspoort naar de overblijfselen van garnizoensgebouwen, munitiedepots en de wallen (het verdedigingssysteem van de stad!) en de moskee,
die er gebouwd werd voor het Osmaanse (Turkse) garnizoen. De binnenzijde van de koepel is versierd met mozaïek, overigens iets grover dan ik in gedachten had toen ik de foto in de gids zag! Rethimnon heeft verder prachtige gevels (soms in mindere of in sobere staat) en palazzi, en niet te vergeten de Rimondi fontein.
Wanneer we voor een kop koffie met een taartje (ter gelegenheid van de jaardag van Trudy) op een terrasje belanden, vragen we ons af waar “al” die mensen toch foto’s van nemen…bij vertrek zien we dat het drie waterspuwende leeuwenkoppen zijn, onderdeel van dit Venetiaanse kunstwerk.
Met een auto bezoeken we later in de week nog het Moni Arkadi, het beroemste klooster van Kreta.
De laatste maal dat de Osmanen (1866) het klooster wilden plunderen, bliezen de monniken en belegerde vluchtelingen zich op in de munitieopslagplaats. Deze heldendaad wordt jaarlijks op 8 november herdacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten