Begur en Sa Tuna een ster waardig!!

We willen nu toch eindelijk wel weer eens achter ons anker! Ook Krista willen we graag deelgenoot maken van de ervaring om te gaan slapen en wakker te worden in de directe natuur en tussen de rotsen en/of bij idyllische plaatsjes. Tussen de kleine vissersbootjes door te varen naar een restaurantje op de kant!! We schieten die dag hard op en tegen de klok van 5 willen we een baai zoeken, de eerste is niet wat we zoeken, in de tweede gooien we het anker uit en zwemmen er, maar blijven er niet, we werden door de autoriteiten  in de monding van de cala gestuurd en de deining is er te heftig om een rustige nacht in te gaan. Krista en ik duiken van de boot en Henk maakt foto’s, althans hij probeert het maar is of te laat of te vroeg zodat we het naar verloop van tijd maar voor gezien houden.
In de cala van Sa Tuna hebben we meer succes. We gooien met een zwier het anker uit en maken ons op om naar de kant te gaan. Op de boot horen we al dat een band aan het sound checken is dus dat zit goed voor vanavond. Eén voor één brengt Henk ons met de rubberboot naar de kant en zo zitten we na een uurtje aan tafel bij Sa Tuna een hotel restaurant.

We worden muzikaal onderhouden door een jazz band met een trompettiste. Genoeglijke avond, de wind steekt wat meer op en het is pikdonker in de baai. Nog meer wind, maar de ankerwacht houdt alles in de gaten en als hij gaat piepen…dan moet je er uit. We gooien opnieuw het anker uit, en Henk houdt toch ook zelf maar de wacht in de kuip want de eind wordt niet alleen sterker maar hij draait ook voortdurend. Nog eens en nog eens veranderen we van plek en dan vertrekken we in het ochtendgloren naar l’Estartit.