Kijk in het water van de Middellandse Zee zwemmen is één, dat doe je in de baaien en voor de kust als je eens wat vroeger arriveert dan je had gedacht, of ’s morgens bij het wakker worden wanneer je hebt geankerd….maar gewoon MIDDEN op zee zwemmen, zo ver uit de kus
t dat je hem haast niet meer ziet… is twee!!! Het was heerlijk, ik had een beetje dieptevrees ontwikkeld maar dankzij Nicole ben ik er overheen. Vanuit Valencia hadden we onze nicht Nicole aan boord en enthousiast als zij is hebben we een aantal heerlijke dagen gehad en lekker gezwommen. De eerste dag aan boord hadden we prima zeilweer en konden het hele traject zeilen, dus een dag om in een doosje te doen, want vaak draait de wind of valt helemaal weg en roepen we de hulp in van de “dieselwind”.
Tijdens haar verblijf komen we ook in Castellon de la Plana en daar valt ons wel een heel speciale traditie ten deel. Na een cocktailstop aan de boulevard wandelen we het stadje in en er is feest….zo te zien maken de verschillende “buurtverenigingen”het gezellig op de pleinen en straten, waar men eet en drinkt en staan er kramen van plaatselijke horeca waar van allerlei lekkers te koop is. We zien bovendien op een bepaald traject grote stalen getraliede containers
staan en op dit circuit is zand gestort. Wanneer we na het eten de restaurant houder vragen wat er allemaal in de stad staat te gebeuren horen we dat er “torro’s” komen. Alle drie denken we gelijk aan de taferelen uit Pamplona, waar stieren door de straten rennen en veelal het manvolk pretendeert de stieren voor te kunnen blijven. We besluiten te wachten en zoeken een plaatsje….boven op een van de stalen containers, een van de weinige waar we geen reclame uitingen op zien, dus gaan we er van uit dat dit een “publieke “ is! Na twee uren om ons heen kijken en ons verbazen over dit land en haar tradities! Vlak voor dat het dan eindelijk gaat beginnen is er een groepje opgeschoten jeugd die ons maant van ons plaatsje te vertrekken want daar was door hen voor betaald! Na veel heen en weer gepraat en geschreeuw gaan we de trap maar weer af en kijken door de getraliede container naar wat ons te wachten staat. Het is een stier, hij wordt op het terrein losgelaten en heeft twee fakkels aan zijn horens. Om hem heen probeert het publiek (wat zich bij voorkeur dus dan BUITEN de tralies bevindt!!) hem op te jutten. Hij loopt van links naar rechts en schiet zo nu en dan vlak langs de containers….een hele happening. Ook voor ons want voor dat Nicole en ik er erg in hebben is Henk ook op het “feestterrein” aangekomen en probeert aardige foto’s en filmpjes te maken!!! Ik houd mijn hart vast als de stier op een goed moment zijn kant op rent en hij ternauwernood achter een krantenkiosk (helemaal ingepakt in dikke platen staal!!) kan verdwijnen. Ok het is een taaie stier, bijna onvermoeibaar…maar ze matten hem af en (maken hem NIET dood) voeren hem af…en dan komt er een nieuwe…Dat hebben we dus ook weer gezien.
t dat je hem haast niet meer ziet… is twee!!! Het was heerlijk, ik had een beetje dieptevrees ontwikkeld maar dankzij Nicole ben ik er overheen. Vanuit Valencia hadden we onze nicht Nicole aan boord en enthousiast als zij is hebben we een aantal heerlijke dagen gehad en lekker gezwommen. De eerste dag aan boord hadden we prima zeilweer en konden het hele traject zeilen, dus een dag om in een doosje te doen, want vaak draait de wind of valt helemaal weg en roepen we de hulp in van de “dieselwind”.Tijdens haar verblijf komen we ook in Castellon de la Plana en daar valt ons wel een heel speciale traditie ten deel. Na een cocktailstop aan de boulevard wandelen we het stadje in en er is feest….zo te zien maken de verschillende “buurtverenigingen”het gezellig op de pleinen en straten, waar men eet en drinkt en staan er kramen van plaatselijke horeca waar van allerlei lekkers te koop is. We zien bovendien op een bepaald traject grote stalen getraliede containers
staan en op dit circuit is zand gestort. Wanneer we na het eten de restaurant houder vragen wat er allemaal in de stad staat te gebeuren horen we dat er “torro’s” komen. Alle drie denken we gelijk aan de taferelen uit Pamplona, waar stieren door de straten rennen en veelal het manvolk pretendeert de stieren voor te kunnen blijven. We besluiten te wachten en zoeken een plaatsje….boven op een van de stalen containers, een van de weinige waar we geen reclame uitingen op zien, dus gaan we er van uit dat dit een “publieke “ is! Na twee uren om ons heen kijken en ons verbazen over dit land en haar tradities! Vlak voor dat het dan eindelijk gaat beginnen is er een groepje opgeschoten jeugd die ons maant van ons plaatsje te vertrekken want daar was door hen voor betaald! Na veel heen en weer gepraat en geschreeuw gaan we de trap maar weer af en kijken door de getraliede container naar wat ons te wachten staat. Het is een stier, hij wordt op het terrein losgelaten en heeft twee fakkels aan zijn horens. Om hem heen probeert het publiek (wat zich bij voorkeur dus dan BUITEN de tralies bevindt!!) hem op te jutten. Hij loopt van links naar rechts en schiet zo nu en dan vlak langs de containers….een hele happening. Ook voor ons want voor dat Nicole en ik er erg in hebben is Henk ook op het “feestterrein” aangekomen en probeert aardige foto’s en filmpjes te maken!!! Ik houd mijn hart vast als de stier op een goed moment zijn kant op rent en hij ternauwernood achter een krantenkiosk (helemaal ingepakt in dikke platen staal!!) kan verdwijnen. Ok het is een taaie stier, bijna onvermoeibaar…maar ze matten hem af en (maken hem NIET dood) voeren hem af…en dan komt er een nieuwe…Dat hebben we dus ook weer gezien. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten