Onze steiger ligt wat achteraf en een kwartiertje wandelen van de boulevard. Aan het strand van Mataro worden Henk en ik tijdens onze avondwandeling verrast door horden mensen die rond een soort podium en wat buffetuitgiftes en barretjes op het strand gaan zitten en zich vermaken. Ze hebben in sommige gevallen koelboxen bij zich, pakjes eten en drinken en wachten op een optreden van de een of ander?! (Ik spreek nu over een uur of 22.00!!) We houden alles een uurtje in de gaten en de massa blijft aangroeien tot wel meer dan 10.000 mensen schatten we. Het hele strand ziet zwart (zeker nu het donkerder is geworden) van de mensen. We vinden het wel spannend worden want dat mag nog wel een belevenis zijn. Met groeiende nieuwsgierigheid, gaan we zelfs zo ver om bij het podium, onze ogen en oren de kost te geven. Dan na een intro van de muziek van de Blues Brothers verschijnt op het podium een man..hij pakt de microfoon en begint verhalen te vertellen, voor ons onverstaanbaar, soms wordt er gelachen soms gefloten. We vragen ons af wanneer het echte programma zal beginnen. Nou we staan versteld!, al deze mensen zijn uitgelopen voor deze man. Hij vertelt grappige verhalen met een historische achtergrond laten we ons later vertellen. Voor ons niet te vatten voor een uurtje komen uit alle hoeken en gaten en van heinde en verre mensen toegestroomd voor een soort monoloog van Maarten van Roosendaal of Dolf Jansen; zou dat in Nederland ook kunnen???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten