Krista en Henk trekken zich er weinig (nou ja!)
We leggen grote afstanden af en genieten in de haventjes( Acciaroli,Agropoli) aan de kusten van Amalfi. Amalfi zelf is een decadent toeristisch stadje met een prachtige barokkekathedraal uit de vroege 18e eeuw en een zeer klein haventje, veel vissertjes liggen er midden in de haven aan een mooring(ankerlijn), rondom zijn wat steigers van commerciële marina’s, die tamelijk hoge havengelden vragen. Wij draaien wat rond bij een steigertje en daar staat een druk, klein mannetje, die ons wijst naar een plekje tussen rib’s en een motorboot, daar kunnen we wel tussen en het kost € 50, unna notte! Eenmaal op de steiger kom ik overeen dat we 2 dagen kunnen blijven voor 80! Dat is een koopje bij de buren kost het 150 voor één nacht. Op de steiger wel water maar geen stroom, gelukkig hebben we zonnepanelen en die houden het prima bij. In de eerste nacht is de wind tamelijk aangewakkerd en ons mannetje(Anthoni) gaat te water, in duikpak, om daar waar nodig ook ankerlijnen aan te brengen aan de achtersteven.
We zijn een beetje in dubio of we ook Napels zullen aandoen, op ons lijstje staat wel een bezoek aan Pompeii. We besluiten daarom iets zuidelijker, in Castellamare di Stabia een haventje te zoeken, misschien vallen de prijzen daar nog mee. Van andere zeilers horen we bedragen van over 200 euro, bij Napels en dat vinden we aan de “hoge” kant.
Met de trein gaan we naar de opgravingen en reizen zelfs door naar Napoli! Pompeii is erg indrukwekkend, als je daar sjouwt over de grote keien waarmee de wegen zijn aangelegd, als je de prachtige thermen ziet die men dus duizenden jaren geleden al bouwde,hoe goed het is bewaard en op sommige plekken fantastisch gerestaureerd!
In Napels bouwt men aan een nieuw station voor de Metro en de spoorlijnen, het ligt danig overhoop en daardoor konden wij er ook niet goed onze weg vinden.
Van Gaeta hebben we gister weer een lange tocht achter de rug, fantastisch gezeild en we liggen nu voor anker in de baai van Anzio. Ons volgende doel is Rome, nog een stukje “been”, en dan naar Elba of een ander eilandje in die omgeving. De oversteek naar Corsica is dan gauw gemaakt en het vasteland van Frankrijk relatief dichtbij.
De afgelopen week hebben we weer een vriend verloren, Henk Romijn, het maakte ons verdrietig en klein. Tegen zoveel geweld is niemand bestand. RIP 25-07-2014
IM ----Henk Romijn
Henk was een fijne vriend en een goed luisteraar. Hij was kien op de juiste woordkeuze en kon daarmee een verhaal of discussie ineens een andere wending geven. In onze kookclub hebben we genoten van zijn gerechten, die hij volgens de letter van het geschreven recept, op tafel toverde. Hij was vrolijk en opgewekt. Hij was als een spiegel, hij kon zonder een woord te zeggen de ander laten zien hoe hij er uitzag. Het was prettig en goed hem “erbij” te hebben, we gaan hem missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten