Tot ziens Turkije, tot volgend jaar!

Aangekomen in Kusadasi, een zeer toeristische stad. Het lijkt of alle straten en pleinen alleen bestaan uit juweliers, lederwarenwinkels, schoenenzaken, kledingzaken, restaurants en cafés, met alle terrassen bevolkt door hordes mensen uit heel de wereld.

Naast individuele vakantiegangers en groepsreizen ook nog 2 of 3 grote cruise schepen zoals de Queen Victoria (kijk maar eens op Google).

Wij liggen in de jachthaven en vragen info, hoe uit te klaren in Turkije, omdat deze stad de laatste stop is voordat we weer definitief naar de Griekse eilanden vertrekken. In Çannacale, waar we 30 juni zijn ingeklaard hadden we al het nodige meegemaakt, met name hoe “onze agent” veel geld heeft verdiend door voor ons een en ander te regelen. Ook hier in Kusadasi konden we ons veel werk en moeite besparen door alle officiële. handelingen uit te besteden. Natuurlijk wel tegen een vergoeding. Voor wat we in Çannacale gewend waren een redelijk bedrag, maar we besloten het deze keer toch maar zelf te doen.

Je kan dus niets regelen op het havenkantoor van de jachthaven. In dit geval moesten we naar drie adressen ……De havenmeester van de gemeentehaven, de paspoortcontrole gevestigd in de terminal die toegang geeft tot de cruise schepen en vervolgens naar het douane kantoor. En alles dient te gebeuren op de dag van vertrek. Niesje is een talenwonder, heeft sociale vaardigheden om jaloers op te zijn en een buitengewoon charisma. Met deze eigenschappen kreeg ze het voor elkaar om de dag voordat we zouden vertrekken alle stempels en handtekeningen te bemachtigen bij deze officiële instanties. Soms dacht je gezien het aantal sterren en strepen op de mouw, bij de hoogste legerleiding op bezoek te zijn. Kleine zinnetjes in het Turks of op het goede moment iets vertellen over onze tocht. Iedereen was vriendelijk en behulpzaam. Binnen anderhalf uur was alles geregeld, konden we op ons gemak nog de stad in en voeren pas de volgende dag om 11.00 uur de haven uit.

(bijdrage van Henk)