Klusjesman

Als ik al dacht dat Henk bij het verlaten van Aegina alle klusjes had gedaan, kwam ik bedrogen uit..Het zijn dan weer de puntjes op de i, of het komt ineens in hem op dat ik toch al jaren muggenhorretjes wil???
Vandaag is het zo ver, op zijn wandelingetje door Poros komt hij vanzelfsprekend bij doe-het-zelf- zaakjes terecht, neust rond en ziet “het”……horrengaas, hij schaft er wat van aan en komt glunderend terug aan boord.
“Nu nog latjes en dan heb jij, je prachtige horretjes!!”
Na een uur is hij terug aan boord, nergens latjes te koop! Nu wil het toeval dat we met de Don Mare zijn afgemeerd

tegenover restaurant Poseidon in Poros, nog niets bijzonders zou je denken, maar dat is het wel, want een Nederlandse vrouw is eigenaar van dit etablissement. Goede raad is bij haar niet duur. Bijzonder bereidwillig denken zij en haar man mee en voor ik het in de gaten heb is Henk vertrokken achter op de scooter bij Cindy, maar ook snel terug want helaas is de timmerman pas in de middag in de zaak.

Cindy biedt aan, ’s middags nogmaals met Henk naar de timmerman te rijden en dolgelukkig komt Henk een half uur later met een handvol latjes aan.

De salon verandert voor de zoveelste keer in een werkplaats en er wordt gezaagd, geschuurd en getimmerd. Voor de ingang is er een mooi horretje, muggen geen kans meer, dus kunnen we ’s nachts rustig slapen, deuren open en lucht door de tent. Maken we op de ene plek redelijk geagiteerde inwoners mee, hier was de hulp enorm, men staat direct klaar voor je. Cindy heeft thuis ook nog wel wat te klussen en Henk komt haast in de verleiding een vakantie(zak) centje bij te verdienen.

Het Taverna Poseidon heeft ook een prima keuken en we nemen een voorschotje op

de verjaardag van Krista en gaan ons die avond te buiten aan heerlijke spaghetti lobster, de favoriet van mij. Natuurlijk nemen we van alles en iedereen prachtige plaatjes, Cindy en Giorgos, de oberkelner en natuurlijk Henk achter de schotel met de heerlijke kreeft en spaghetti. Door een kleine onvolkomenheid mijnerzijds druk ik te snel achter elkaar op een knop waardoor alle foto’s zijn verdwenen, sullig inderdaad. Morgen trekken we verder… Hydra wacht op ons!