In verhalen in de vorm van een logboek, over de wind, de stroom en temperaturen en het zeil- of vaar verloop ben ik niet zo sterk, maar deze dag wil ik jullie toch niet onthouden.
We vertrekken uit La Solenzara (op Corsica) nadat we elkaar over en weer de mogelijkheden voor de dag hebben voorgelegd, komen we tot de conclusie dat we hetzelfde bedoelen en zetten koers naar Porto Vecchio, een mijl of 32 verderop zuidelijker langs de Oostkust. Na een uurtje zetten we het voorzeil uit er staat 5 knopen wind, nog niet veel maar wellicht trekt het aan. Met de motor in de reservestand om toch nog iets van snelheid te behalen houden we ook dit een uurtje vol. Het is inmiddels bijna noen en deze tijd heeft ons geleerd dat de wind wat opsteekt en er een uurtje of 2 geweldig zeilweer (kan) ontstaan. Dus niet getreuzeld en het grootzeil uit. Henk gaat daar voor altijd aan dek en ik haal de lijn binnen en met de lier draai ik dan het zeil op de gewenste stand. Het waaide 7 knopen, het we
rden er 8,9, 10, 11 en wat helaas al eens eerder was gebeurd (ook in vorige jaren, maar ook in de tocht naar Toulon) het zeil draait met een zeillat in de mast en klemt zich vast.
rden er 8,9, 10, 11 en wat helaas al eens eerder was gebeurd (ook in vorige jaren, maar ook in de tocht naar Toulon) het zeil draait met een zeillat in de mast en klemt zich vast. En ja de wind blijft maar toenemen. Inmiddels waait het 15 knopen en hebben hem op 90 graden op de boot. Overleg over wat te doen staat we hebben nog een uurtje of 3 te gaan en het zeil kan zo niet klapperend blijven. Henk weet me te overtuigen dat hij op de giek kan gaan staan en dan het zeil vast kan binden met elastieken. Dat gebeurt dus. De wind is vlagerig en is dan weer 12 en dan weer 15 knopen. We kunnen het redden op die manier en tuffen door met alleen het voorzeil. Het is inmiddels half twee en de wind vindt het nog niet genoeg, er staat regelmatig 18-20 knopen op de meter. (Dat was heerlijk geweest!! Om te zeilen)
..20-22 knopen... Maar dan raakt het opgebonden zeil los en klappert en flappert alle kanten uit, het waait zo helemaal aan gruzelementen , dus Henk nog eens aan dek om te onderzoeken of hij het op een andere man
ier kan opbinden. We overleggen nog eens en bekijken de mogelijkheid het zeil in plaats van vast, los te laten. Door het rukken van de wind, en hulp van ons kan het zeil mogelijkerwijs losschieten. De elastieken weer verwijderd en getrokken aan het (achterlijk) zeil…eens in en uitgedraaid en een half uur verder en het zeil is inderdaad losgeschoten. Opgelucht halen we adem, gered. De wind laat ook van zich spreken want langs de rotsen steekt hij op en haalt de 25 knopen. Het is nog een uur tot de punt van de baai. We riskeren liever niet nog eens problemen met het zeil dus op de motor en schuin tegen de golven in. Het is zaterdag dus ook veel recreanten met snelle boten en vervelende golven. Het is een geklots van jewelste. Als we bij de haven zijn aangekomen en ons op kanaal 9 melden, krijgen we te horen dat er geen plaats is. Wat nu, ach dan maar voor anker. De vorige nacht lagen we ook al op onszelf, deze kan er nog wel bij met betrekking tot de accu’s en het stroomverbruik. Een plaatsje uitgezocht en het anker uitgegooid, het waait nu stevig en dus zien we ook snel dat het anker niet pakt. Als we het boven water hebben is het een grote massa modder en groen. Dat kan dus nog een probleem worden. Aan de andere kant van de haveningang nog een mogelijkheid, ook hier blijven we niet liggen. En waaien doet het nog steeds. We varen de baai rond gaan ergens waar het wat rotsachtiger is voor anker, hier pakt het, zo lijkt het tenminste. We nemen een duik en dan constateren we dat er wel erg hoge rotspunten zijn en stel….dat je losschiet dan wil je daar niet op vastlopen. Dus anker weer gelicht en op zoek naar andere stekkies. We zijn het wel moe, deze dag met hindernissen. Nergens vinden we een geschikte plek. Dan varen we toch nog eens naar de kant van Ilot Ziglione, aan de westkant van de haven.
ier kan opbinden. We overleggen nog eens en bekijken de mogelijkheid het zeil in plaats van vast, los te laten. Door het rukken van de wind, en hulp van ons kan het zeil mogelijkerwijs losschieten. De elastieken weer verwijderd en getrokken aan het (achterlijk) zeil…eens in en uitgedraaid en een half uur verder en het zeil is inderdaad losgeschoten. Opgelucht halen we adem, gered. De wind laat ook van zich spreken want langs de rotsen steekt hij op en haalt de 25 knopen. Het is nog een uur tot de punt van de baai. We riskeren liever niet nog eens problemen met het zeil dus op de motor en schuin tegen de golven in. Het is zaterdag dus ook veel recreanten met snelle boten en vervelende golven. Het is een geklots van jewelste. Als we bij de haven zijn aangekomen en ons op kanaal 9 melden, krijgen we te horen dat er geen plaats is. Wat nu, ach dan maar voor anker. De vorige nacht lagen we ook al op onszelf, deze kan er nog wel bij met betrekking tot de accu’s en het stroomverbruik. Een plaatsje uitgezocht en het anker uitgegooid, het waait nu stevig en dus zien we ook snel dat het anker niet pakt. Als we het boven water hebben is het een grote massa modder en groen. Dat kan dus nog een probleem worden. Aan de andere kant van de haveningang nog een mogelijkheid, ook hier blijven we niet liggen. En waaien doet het nog steeds. We varen de baai rond gaan ergens waar het wat rotsachtiger is voor anker, hier pakt het, zo lijkt het tenminste. We nemen een duik en dan constateren we dat er wel erg hoge rotspunten zijn en stel….dat je losschiet dan wil je daar niet op vastlopen. Dus anker weer gelicht en op zoek naar andere stekkies. We zijn het wel moe, deze dag met hindernissen. Nergens vinden we een geschikte plek. Dan varen we toch nog eens naar de kant van Ilot Ziglione, aan de westkant van de haven.Na de tweede keer hebben we prijs en liggen zo vast als een huis. De 
wind neemt af, de vaarbewegingen stoppen (op een dinghy na die naar de kant gaat), we maken een makkelijke maaltijd, drinken een glaasje, een rustige avond, ik verlies helaas met schaken, maar we beleven een doodstille nacht, het is bladstil en geen geluid te horen. Als we de volgende morgen in deze idyllische omgeving wakker worden zijn we het tumult van de vorige dag vergeten.
wind neemt af, de vaarbewegingen stoppen (op een dinghy na die naar de kant gaat), we maken een makkelijke maaltijd, drinken een glaasje, een rustige avond, ik verlies helaas met schaken, maar we beleven een doodstille nacht, het is bladstil en geen geluid te horen. Als we de volgende morgen in deze idyllische omgeving wakker worden zijn we het tumult van de vorige dag vergeten.
1 opmerking:
Jeetje wat een dag... Gelukkig een goede afsluiting!
Een reactie posten